The Unrequited Love

Chapter 7 : One Sided

Gavin’s PoV

Nandito ako ngayon sa bahay after nung school session. This day is tiring... hayys.. =_=

Sabado na ngayon, and I was laying on my black king sized bed. Naghahanap ako ng mga butiki para naman magbilang.

Kidding.. I was thinking about Macy.

“Kuya Gavin!..” Naomi screamed habang kumakatok sa malaking pinto ko

=_= Here she goes...

“Naomi.. matulog ka na.. you’re getting pale. Palagi ka na lang napupuyat sa kakaisip ni Kiro mo… ” I replied coldly

“Hmph!. By the way, he confessed something to me… ” sabi niya sa likod

“Do I look like I care?… ” tanong ko

“Sleep ka na Naomi..” I added

“Ang sama mo naman. Sige, goodnight na..” sabi niya and I know na umalis na siya sa kwarto

At last.. tranquility as its finest.

Oh my Macy,
my sweetest Macy,
Can I make you mine?…

Oh God…  ba’t ba ginamit ko yung ‘mine’ eh never ko naman siyang naging akin?. Kailan ba niya ako tingnan the way she looks at Kiro?.

FLASHBACK

She was crying. I lend her a hand and seeing her like this, I feel like I want to kill someone. Ayokong may manakit kay Macy.

And then after she cried, she asked me.

“Anong ambition mo?. Sa akin ay producer… Gusto kong gumawa ng mga movies katulad ni Papa..” sabi niya

I sighed deeply.

“Police ang sa akin. I want to capture some peeps na nanakit sa mga kapwa.. especially sa mga babae na walang kalaban-laban… ” sagot ko

“POLICE?!?! HUWAAAHH ANG COOL NAMAN YUN!…  TUPARIN MO YAN AH?… ” sabi niya with her usual loud voice

“Mhm… ” I hummed in response

We did a pinky promise and she smiles brightly. I secretly watches her in awe.

END OF FLASHBACK

I got swallowed by my thoughts and I fell asleep.

“I’ll wait… ” I whispered before I fell asleep

Macy’s PoV

I was staring on the mirror. All I see is my sabog face, namumugto na mga mata na may mala-panda na eyebags.

T^T I think i deserve this. Kiro, nakakayamot ka na.

Pumunta na lang ako after doing some stuffs na nag-iisip. Halos nataranta si mga inaasta ko. I’ve been acting weird daw.

“Macy!..” tawag ni Naomi sa akin

I glanced on her, and smiled.

“NAOMI!..” sigaw ko pabalik

Wow ah, mukang magco-close kami. Alam ko naman na isa siya sa mga childhood memories ko pero di ko alam kung close ba kami o hindi.

Nakita ko siya na lumapit sa akin, at ngumiti.

“Kilala mo pa ba ako?.. I’ve been shy to talk to you since then… ” sabi niya

Mukhang masaya ang isang toh ah.

“Oo naman. Ayos lang yun… ” natatawang sagot ko

Wait, do I look like I’m pretending ebrebadeh? O__O

>~< anak ng tupa oh. ba’t ba nagseselos ako?

“Kasama mo ba si kuya Gavin?..” tanong niya na nakangiti

“Hindi.. napaaga ata ang dating ko dito for some reasons… ” sagot ko

“Hey, naging kayo na ba ni Kiro?… ” tanong ko

Uh-oh.. my tongue slipped. >~< sarap putulin ang madaldal kong dila eh. jusmeeee

QvQ sana naman masagot ako ni Naomi ng maayos.

“U-uhm… a-ano k-kasi… t-tungkol d-dyan…  ” nauutal na sabi niya

She bows her head shyly and blushes.

Alam ko na yang expression na yan. Naging sila na nga.

“Kayo na ba?..” kunyari naeexcite kong tanong

Unti-unting sumisikip ang dibdib ko, na parang sinasakal na ako.

“Y-yes…  k-kami na… ” sabi niya

At biglang gumuho ang buong mundo ko.

Nagkwentuhan kami ni Naomi after nun at sabay kaming pumasok sa classroom. As usual, Kiro greeted me pero mas inuna niya si Naomi. He gave her a forehead kiss and I can’t help but mainggit.

Naomi seems innocent. Bagay nga sila ni Kiro.

And that saddens me.

Naomi looks at me and smiles brightly. I smiled back and waved.

Suddenly, the whole classroom went silent as Gavin let himself in. Parang galit na galit siya the way he walks. Halos magkatagpo ang kaniyang mga kilay at bigla na lang nanindig ang mga balahibo ko.

His fangirls back off, and then he sat beside me. He looked at me and glared.

O_O;) okay?.. may ginawa ba ako?.

Nagklase na lang kami na hindi nagpapansinan. Bahala ka nga dyan Gavin. =_= Paiba-iba na lang yung mood mo. Halos di ko na masabayan.

Nayayamot akong niligpit ang mga gamit ko at lumabas na just to cool off. Muka akong depress na nagbabalat-kayo.

Alangan naman tumalon ako sa rooftop. =_=

Speaking of rooftop, nandito akong nag iisa kumain. Nawala ako sa isip ko na tumayo ako. Inakyat ko ang dulo nito and I feel the strong breeze blowing me. My skirt lifted for a bit at buti na lang nakashorts ako.

Nagmumuni-muni ako at nagtambay for some hours. Nag start na ang klase pero wala akong balak pumasok sa subject ko. Nakakawalang gana eh.

Hapon na, halos orange at may onting pink at purple na ang sky. Maganda ang view at nagpasya akong dito muna ako. Nakangiti kong pinagmamasdan ang langit at nagbuntung-hininga.

Kiro.. how can I let you go?. Should I wait na mapapagod itong puso ko o ano?.. Ikaw ang minahal ko pero ayaw ata ng tadhana na maging tayo. Kahit imposible, sana naman maranasan ko ang temporaryong kasiyahan dito sa mundo. Ikaw lang ang kasiyahan ko and no one can replace that. In my heart.. ikaw pa rin..

I fell for you, but I just landed on the ground.

Malapit ng lumubog ang araw. The tears were pouring down to my cheeks at agad ko namang pinikit ang mga mata ko. Ayoko na but how can I let go?.. Mahihirapan akong kalimutan ang mga nararamdaman ko para kay Kiro. He’s too special to forget.

Nanlambot na ang katawan ko. Nahulog yung ballpen ko patungo sa baba and I tried to catch it but i failed. I sighed deeply and my hand shivers and sweats. Nanlamig ang buong katawan ko at saka nanginginig.

I smiled, knowing na mangyayari ang dapat mangyari. I slipped at unti-unti akong nahuhulog sa kinauupuan ko.

I fell on the building and everything turn black as I closed my eyes.