The Unrequited Love

Chapter 8 : Accident

Gavin’s PoV

Okay you little Macy, what the fudge?!?!. Ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo?!?..

I was running through the hallways at nag give up akong dumaan dun. Pumunta na lang ako sa likod somewhere sa may school plaground.

As I ran, narating ko agad ang playground and lumingon sa paligid. The wind tells me kung asan siya. And mamaya na lang ako mag explain. I need to save her.

I saw her from the rooftop at bigla na lang siya nahulog. Di man lang siya agad kumapit. I see her na pinapayagan niya itong mangyari. She closed her eyes at lumipad agad ako.

I catched and hugged her tight. We landed on the ground as gentle as the breeze na walang natamong sakit sa katawan naming dalawa. I saw her wrist wounded, at agad ko namang hinawakan ito in a gentle way at dinala siya sa hospital. The school is closed but nakalabas parin kami.

-
A/N: By the way, spoiler alert! haha. I’m here to explain y’all kung bakit nakakalipad si Gavin. First and foremost, he is Gavin. :'D

Kidding aside, he has an ability to fly, since he is a Wind Evolver (as the game/series stated). Mas mauunawaan nyo kapag nakapanood/nakalaro na kayo ng Mr. Love Queen’s Choice or Koi x Producer : Evol x Love. Magbibigay ako ng signs na magiging ability ng mga MCs natin and I’ll reveal them soon. Highschool version itong fanfic na toh but in the other book, [SPOILER ALERT!] some (pero onti lang) of the plots were based on the game at kayo na ang bahala kung ano ang mga iyon.

I’ll explain soon yung iba…  Ciao gaiz! :'D

-

The peaceful night came. Unti-unting dumidilim ang paligid pero buti naman may mga streetlights dito. As for now, hindi ko muna ipapakita kung ano ang pagkatao ko.

Macy woke up in my arms and then she rubs her eyes.

Hehehe. Cute

Ay takte. Galit pala ako. Galit na galit.

Hayys…  =_=

I slowly put her down and clenches my fist. I immediately face her then glared. Di ko na kasi mapigilan ang galit ko.

But I ain’t mad at her… 

“Macy.. alam mo ba ang ginagawa mo kanina?..” I asked coldly

“H-ha?...”

Painosente pa toh. =_=

“N-nadulas lang ang kamay ko.. so ayun nahulog ako… ” sabi niya

“And why did you let yourself fall even though alam mo na walang Kiro ang magliligtas sayo?!?..” singhal ko

“Alam ko…  Eh anong gagawin ko? Lumipad?..” she asked

May gana pa siyang mamilosopo.

“But still…  thank you..” she whispered and lowers her head

I just looked at her since I don’t know what to say. I sighed in relief and smiles a bit secretly.

“At least safe ka na ngayon. If namatay ka kanina, di mo na ulit makikita si Kiro na may kasamang iba..” I teased

Macy jumped and gave me a bonk. She uses all her strength pero para sa akin mahina pa rin yun.

Macy, for me being weak…  She deserves being protected rather than tortured.

Hinatid ko na siya sa kanyang bahay at kumaway siya sa akin. She then goes inside energetically as if walang nangyaring masama.

I sighed, knowing that she’s pretending.

Oo, barkada kami ni Kiro pero di naman kami masyadong dikit. Si Macy lang kumbaga ang malalapitan ko nung childhood pa kami and since iniwan ko siya, I feel like I left something precious to me.

I want to have her now, ang kaso nga lang kailangan pa niya ng recovery kasi nasasaktan na siya. Kung naging kami na, she probably accepted me kasi alam naman niya na wala na siyang pag-asa kay Kiro.

And then when the time comes na sobrang nasasaktan na siya, I’ll be with her. Bahala na si Batman.

Nag-iisa akong naglalakad sa kalsada at nagmumuni-muni. And then umuwi na ako mga 7 na sa gabi.

Late na rin akong natulog, doing some physical exercises with a bit of work out. Nagkaroon na lang ako ng abs dahil sa kakawork out ko.

As I punched the punching bag, bigla ko na lang naisip si Macy na umiiyak. Hinawakan ko ang buhok ko in frustration at umupo na lang sa sahig.

Maybe I should accept the consequences of leaving her.

I came back for her, but it seems like na di niya ako naalala.

Natatakot na rin ako…  I’m scared of losing her. What if one day bigla na lang siya mawawala sa akin?. What if may nauna pa sa akin?.

Maybe soon sasabihin ko na sa kanya... Ewan ko kung kailan..

Macy’s PoV

“SHOOOO!!!… ” sigaw ko habang binabato ko yung mga manok gamit ng aking tsinelas

Gusto nyo malaman ang nangyari?. Nakapasok kasi ang mga manok sa aming pinakamamahal na kusina. Nagkadumi na ang mga pagkain namin at halos nahulog yung takip ng mga kaldero namin.

Nagsilipad ang mga manok, at di ko napansin na may madulas na semento na mayroong tubig. Di ko na lang namalayan na nadulas pala ako.

“Anak ng manok— AAAAAA—” sumigaw ako habang napapikit

Di ko namalayan na sinalo pala ako ni Kiro at nagkatitigan kami. I kept my eyes closed at unti-unti nagkalapit ang mga mukha namin. And we kissed.

Charot.. In your dreams Macy xD

At yun na nga, bumagsak ako sa sahig.

“ARAYYYYY” sigaw ko na hawak hawak ang pwet ko

Ang saket eh. T~T Pero mas masakit itong nararamdaman ko ngayon.

Nakita ko si Kiro na papalapit sa akin. He lifted me up tapos nagkatinginan kami. Bigla na lang nagliwanag ang buong paligid at may pabubbles bubbles pa ang effect.

Charotness again, ang wild ng imagination mo teh.

Agad akong sinalubong ni Mama na galit na galit ang mukha.

“MACY NAMAN OH! NAPAKAMAHAL ANG MGA KALDERONG IYAN BA’T BA HINULOG MO?!?! SAKA NADUMIHAN PA ANG MGA PAGKAIN NAKU!!! DI PA NAMAN IKAW ANG NAGTATRABAHO!! PALAMUNIN KA PA NGA SA BAHAY GINAGANYAN ANG MGA PAGKAIN AT KALDERO KO?!?! ALAM MO BA KUNG MAGKANO ANG MGA TOH?!?! TAG 150 ISA ISA!! OH ASAN ANG PAMBILI NATIN YAN KUNG MAY ISA SA MGA KALDERO ANG NABUTASAN?!?!?… ” iyan ang rap ni Mama

Mas minahal mo pa yung kaldero kesa sa akin eh…  T~T huhu..

Agad kong nilinis ang buong kusina habang nagra-rap si Mama. And then may kumatok.

“Sino kaya yun?… ”