Eriyen ruhlarımızın ardında ne var Maria? Korkak kaçışlar, düzeni olmayan yollar korkutmuyor beni. Sessizliğin çığlığında kaybolmuş kimselerden de korkmuyorum. Bir cevap bekliyorum evrenin ıssızlığında. Görünenin ardında çok bekledim. Yıllardır kullanılmayan bu yollar, sonunda aydınlığa çıkar mı Maria?
Hayatın içine sığmayan ölümler biliyorum Maria. Ve hiç yakışmayan gidişler... Allah'ın gücüne gider diye mi bu susmalarımız? İnsan acizliğini Tanrı'ya yüklemek saçmalık değil de ne?
Kuşların göğe bakışı, senin ürkekliğini anımsatıyor. Bir çocuk kalbi emanet ediyorum geceye. Sabahın güzelliği mi bu, yoksa her gülüşün bir bahar mı Maria? Sorgulardan, sorulardan, kaçışlardan kurtulmak var. Tekdüzelikten çıkmak karanlığın aydınlığına... Ve düşüşlerim de düşüncelerim de hayat denen bu kavramı anlamakla geçmemeli...
Bir yol çizmeliyiz Maria. Ellerimiz kaleme doymamalı. Öğrenmenin yaşına bakmadan uçmalıyız mesela. Uzak diyarları gözlerinin ışığında görmeliyim. Trenlerde nasıl uyursun bilmeliyim Maria. Afrika'dan başlamalıyız değişime. Kalbimizin kirini akıtıp yokluğa bakışmalıyız.
Ah Maria,
Şairin şiirleri güzelse, aşk güzeldir. Ve sevilen, bu dizelerin ardında gösterir kendini fark etmeden. Kelimeler bitti mi aşık ölür, yar ölür. Sen ölme diye milyon kere kelime ezberledim Maria. Aşık şairin kelimesi bitmemeli... Sen bitmemelisin Maria...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AKŞAM PLANI
PoetryAslolan ruhlardır, dünya aleminde gezinirken aynı olanlar birbirine denk gelir. Ruhlarımız sıkışınca bu alem-i diyarda sarılmak namütenahi olur. Ebru GÖKENÇ
