Müptezellere meyleden kalpli insanlardık,
Çul çürütmüşler arasında tedirgin ve çaba dolu...
Tam tezattık aslında sadelikte boğuşan,
Doğu vebatı süprizi kadar
Bağlayıcı bir köprüydü aranılan...
Bir andı giriftler arasında çizdiğim karmaşıklar,
Mahşer midillileri koşuyordu rıhtımda,
Sen o rıhtımların tersine muazzam güldün Süveyda...
Turuncular içindeki kalbin,
Arasına siyah lekeler noktalayan
Ruhsuz fırçalar...
Renkler tek başına güzel Süveyda
Siyah ve turuncunun yan yana durması bir kaos yalnızca...
Kaoslar bile sende güzel olabilirdi ancak
Kayıp kadınların mavi gözyaşları
Sevmezdi örneğin kan kırmızısını,
Ve süt kokan çocukların balonları
Hep rengarenk kalmalı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AKŞAM PLANI
Thơ caAslolan ruhlardır, dünya aleminde gezinirken aynı olanlar birbirine denk gelir. Ruhlarımız sıkışınca bu alem-i diyarda sarılmak namütenahi olur. Ebru GÖKENÇ
