Uzaktan bir ses geliyordu. Sese dogru yurudum. Bir kadin vardi. Orta yaslarda. Elleriyle bana bir seyler anlatmaya calisiyordu. Ben yurudukce ses fazlalasiyordu. Huzur veren uicten gelen bir ses. Her yanimi kaplamisti. Her defasinda daha fazla rahatlatiyordu. Uzuntulerimle birlikte birlesiyordu. Gozumde hayallerimi canlandirirken arkamdan yumusak ve sicak bir el bana dokundu. Bu o orta yaslardaki kadindi. Irkildim ve birden arkami dondum. Sesin verdigi huzur karsisinda gerginligim kaybolmustu. Bir ses bir sarki fisildiyordu. Sarki uzucu ayni zamanda huzur veriyordu. Sarki " beni birakma, ben sana aitim, sensiz kalamam, ben seninim, yalnizlik bedenime islemeden geri don, tut ellerimi, sakin birakma, ben sensiz bir hicim, sakin kalamam, kendime zarar verebilirim" diye devam ediyordu. Icime isleyen ses tonu damarlarimdaki kanı bile yavaslatmaya yetmisti. Biraz huzur ve bolca uzuntu. Kadin beni kurtar diyip duruyordu. Ona aldirmadim ve yurumeye devam ettim. Kadin ayagim dolandiginda bir tekmeyle onu atlattim. Kendimde olmadigim her halimden belliydi. Bir seyler fisildayan kadina bakarak aglamasini izledim. Icimde ona yardim etmek gibi bir duygu yoktu. Zalimdim ve oyle kalacaktim...
