aşk cehennemi

hayat hiç hoş değildi..

öncelikle merhaba:)ben azeriyim fakat türk dilinde yazacağım ki her kes anlasın)..bu benim ilk hikayem.umarım begenirsiniz..

1996yılında kasım ayında bi eve mutluluk geliyordu.bir çocuk ... belkide bu çocuk onlar için bi şans dı..çoğu zaman öyle oluyor zaten bi çocuk her şeyi değiştire biliyor.. fakat kadın sancılar içindeydi doğumu ağır geçiyordu..dayanmak zorundaydı..ama olmuyordu ..doğuşu tehlikeliydi ya çocuk ölecekti ya o.. bu çok kötüydü..kadın sancılar içindeydi ve nihayet çocuk gelmeye başladı kadının sancıları giderek artıyordu.. -çoçuk geliyo 'diye bağırdı hemşire. Ağır geçen doğuştan sonra dünyaya cok tatlı bi kız çocuğu geldi. Işıl Işıl parlayan gözler tıpkı güneş gibi... -çoçuğumu görmek istiyorum ' diye bağırdı kadin.. -getirin onu bana.. çocuğunu eline aldi goz yaşlarını durduramıyordu.. bu hissi ilk defaydı yaşıyordu.ilk çoçuğuydu. Çoçuğunu koklamaya başladı. Kokusunu içine çekdi... Bu hiss anlatılmaz... Dünyanın em güzel şeyi...
fakat birden kadına biseyler oluyordu, gözleri karardı, birden bayıldı..hemşireler bağırıyor doktor geliyor uyandırmaya çalışıyor fakat olmuyordu.....kadın artık ölmüştü.her şey gereksizdi.. ve kendi doğum günü annesi ölmüştü bu bahtsız kızın daha doğmamış bahtsız... ismini babası Güneş koydu karısı öldükten sonra. ona bir ışık doğacaktı..
Annesi öldükten sonra babası ile kalmışdı, babası bakıyordu ona. Babası fakir biriydi. Ama hem çalışıyor, hem kızına bakıyordu, çok güzel bakıyordu hemde.kız yavaş-yavaş büyüyor büyüdükce güzelleşiyordu. Bir ahu gibi, su sonası gibi, güneş gibi. İsminin hakkını veriyordu gerçekten. Artık 10 yaşına gelmişdi, okula gidiyordu, çok ağlayan kız çoçuğuydu, basit şeylere ağlıyordu. Öyle güzel, öyle masum bi kalbi vardı ki..babası ona kızmazdı çünki hemen ağlıyordu
Bir gün okuldan eve döndüyünde evde yabancı birini gördü ..-buda kim' diye düşündü ve o an babası yanına geldi çok mutlu görünüyordu. Yüzünde güller açmış resmen adamın..-kızım gel buraya seni tanıştırayım'diye gülürek elimi tutdu . -bu seni annen benimde karım olacak 'dedi --çok iyi biri tanışsan seversin. Ne diyordu babam biran dondum kaldım. 10 yaşım olmama rağmen her şeyi çok güzel anlıyordum. Bana sormadan nasıl böyle bi karar alır, ben halimden gayet mutluydum. Bi anneye ihtiyacım yokdu, babamda bana iyi bakıyordu ne gerek vardı ki buna Anlamıyorum
-anne mi ? Ağlamaya başladım .-baba ben yeni anne filan istemiyorum lütfen lütfen yapma bana ' diye ağlamaya başladım. +benim başka anneye ihtiyacım yok.-ben bakarım ikimizide her şeyi yaparım lütfen baba lütfen..
-kızım yeter artık ağlama.neden ağlıyorsun ?
-Ama baba ..
sus!kararımı verdim ! + Ben annemin yerine kimseni koyamam.! Hemen koşarak odama gittim ve kapıyı kapattım sabaha kadar ağladım. Ama ağlamak yardım etmiyordu. İçimde öyle bi acı vardı ki.. Sanki bütün bedenim yanıyor gibi. Her gün okula gidip güluyordum.döndüyümde üvey annemi görücem diye biraz okulda oyalanıyordum. En kötüsü düşündüyüm tek birşey vardı annemin yerine onu nasıl koyar. Nasıl seve bilir onu.. Annemin Fotoraflarına bakarak büyüdüm, çok acı vericiydi kaldıramıyordum. .
-geldin mi cadi? Düşüncelerr içindeyken onun sesini duydum. Ondan korkuyordum her zaman bana kötü davranıyordu. Babam Gelince rol yapıyordu yılann. Babama defalarca söylememe rağmen bana inanmadı -otur zıkkımını ye ' diye bağırdı. Korkarak sofraya oturdum yemeyimi yedim tadı çok kötüydü-ne o beğenemedin mi küçük cadı ' diye bağırdı beğenmiyorsan kapı açık ' dedi.. Ve tabağı kenara fırlattı.. Ağlayarak odama koşdum. Odadan çıktığımda bi gariplik hiss etdim. Annemin Fotorafları yokdu-annemin fotoğrafları nerede ' diye bağırdım
-attım' .. Biranda öfkelendim+naptın? - attım küçük cadı' gülürrk söyledi. Deliye döndüm o an. Hemen kapıya koştum. Çöplerin içinde Fotorafları buldum.sarılarak ağladım. Ne kadar ağladım Bilmiyorum. Galiba bayılmıştım. Uyandığımda kendi odamdaydım. Artık sakinleşmişdim bunun hesabını sormam gerekiyordu. Böyle birşeye nasıl cesaret eder.... Babamı bekledim, geldiyinde herşeyi anlattım ama tepki vermedi.. +baba sende mi??? Birşey söylemedi.. Artık vaz geçtim herşeyden ..günlerim çok zor geçiyordu, büyüdükce daha zor..