"Hé, Lies blijf van mijn peil en boog af!" schreeuw ik. "Dan moet je het maar proberen af te pakken, of ben je te sloom Vera?" kaatst lies terug. "Erg grappig. Geef nou maar terug, of ik kom op je af met mijn mes... Aan jou de keus?" "Goed dan, hier heb jij je peil en boog." zegt ze verveeld. "Dankje." Na het schieten gaan Lies en ik naar de eetzaal, En pakken we het grootste stuk taart wat er staat. Als we weer in onze kamer zijn, eten we het stuk taart op, en praten we over school, familie en klassen. Lies praat elke keer over haar ouders die stom zijn. Dat ze haar elke vakantie naar dit kamp sturen. Niet dat het kamp stom is ofzo. Ik praat eigenlijk nooit over mijn familie. Mijn ouders zijn namelijk doodgestoken. In mijn slaap krijg ik ook steeds dezelfde nachtmerrie: mijn ouders die voor mijn ogen worden doodgestoken, net na dat ik was geboren. Dat gebeurt elke nacht precies klokslag 12 uur. Het is erg irritant als je wilt slapen. Maar iedereen in dit kamp heeft een probleem, dus ik hoef me er niet voor te schamen.
Laat het me weten of je het leuk vind. Ik schrijf snel verder wanneer het lukt.
