Om iets voor 12 gaan we naar bed. Je raad het al, ik val meteen in slaap, en krijg die nachtmerrie voor mijn kiezen!! Grr kom maar op! Ik zie mezelf daar liggen en schreeuwen. Mijn moeder word tegen de grond gedrukt, haar keel wordt doorgesneden. Mijn vader wordt 10 keer gestoken met een mes, en valt dan op de grond net als mijn moeder. Maar dan gebeurd er iets raars wat ik nog nooit heb gehad in mijn nachtmerrie. Er komt een goudkleurige stof, overal. Raar.
Ik word hoestend wakker, en zie dat de rest van de meiden die ook op de kamer liggen, allemaal hoestend wakker worden. Nu besef ik dat overal waar ik kijk goudenstof ligt. Ik dacht dat het van het plafond afkwam, maar die was brandschoon?! Vreemd.
Er klopte iets niet, dus gingen Lies en ik naar het hoofdkwartier van het kamp. Aangekomen in het hoofdkwartier staat mark al op ons te wachten. Hij heeft het al gehoord, omdat hij uilenoren heeft. "Vera je ziet er beroerd uit, gaat het wel?" "Jaa." Ik heb zo'n hekel aan die vraag, dat stelt hij elke keer als ik er zo uitzie. Wie ziet er niet zo uit als ik, als je net een nachtmerrie hebt gehad, die anders is dan de nachten ervoor?! "Maar goed, zullen we het bespreken onder een potje kaarten?" zegt hij met een brede glimlach. We gaan met mark mee naar binnen. Vanbinnen lijkt het op een reusachtige school, maar van buiten lijkt het een gewoon buitenhuis. Ik haat ook die kaartspellen van hem. Hij speelt namelijk altijd vals, daardoor wint hij alles. En het ergste is dat je nooit een opmerking kan maken of schrijven. Dat komt omdat hij alles hoort en ziet!! Als je het wil verbranden kan goed, maar dan moet je het eerst aan hem vragen of het mag. Dan vraagt hij meestal wat je wil verbranden. En dan ben je het haasje. LETTERLIJK, dan moet je een maand alleen maar wortels gaan eten voor straf. Nou dat wil niemand in het kamp, we eten meestal elke dag vlees dus dat gaat niet zo goed als je dan ineens een maand wortels moet eten. Genoeg over wortels, terug waar we waren, met die stomme kaartspellen van mark! "Zo vertel eens wat er is gebeurd?" vraagt hij. "Nou we lagen dus te slapen, en ineens werden we allemaal hoestend wakker. Volgens mij was dat een soort stof van goud." zei Lies. "Lies het WAS goudenstof, niet een soort gouden stof." zeg ik met een droge stem (van het stof). "Oooh dat stof, maak je daar maar niet al te druk om, ga maar weer naar bed toe. De schoonmakers ruimen het morgen wel op." zei Mark met een geheimzinnige stem." Maar, wat voor..." "Ga slapen, we hebben het hier nog wel een keer over maar niet nu." Mark wijst met zijn vinger naar de deur. Die man ga ik nooit begrijpen.
Als Lies en de rest in slaap vallen, ben ik nog wakker. Er blijft me iets dwars liggen. Waarom zou mark het niet zeggen terwijl hij het weet. En waarom mogen wij er niets vanaf weten? Ik pak mijn holst met mijn mes erin en leg het onder mijn kussen, voor het geval dat. Doordat ik mijn mes onder me kussen heb gelegd voel ik me rustiger. Na een halfuur val ik in slaap.
