Taylor Swift and her Love Story ♡ (Dutch)

Hoofdstuk 2 - We Are Never Ever Getting Back Together

Donderdag 10 januari 2013,  16:25

Het is al weer laat, maar ik ben alleen thuis. Ik kan nog niet slapen van de gedachten. Ik sta op en pak mijn gitaar. Ik begin te spelen en ik voel het allemaal alsof het echt is.

"I knew you were trouble when you walked in. So shame on me, I flew me to places I'd never been. Then you put me down oh, I knew you were trouble when you walked in. So shame on me, I flew me to places I'd never been. No I'm lying on the cold hard ground."

ik zong I Knew You Were Trouble, maar dit keer niet zoals in mijn video clip of zoals het origineel was. Nee, het was langzaam. Ik dacht aan Harry en al mijn andere ex-vriendjes. Zij waren niet fout. Ik deed het fout. Het kon toch gewoon geen toeval zijn dat het elke keer weer hetzelfde gaat? Elke jongen is anders, maar ik ben telkens hetzelfde. Ik verander niet. En dat mijn relaties altijd hetzelfde lopen bevestigd dat ook nog eens. Ik stop met I Knew You Were Trouble en denk aan Back To December. In december startte mijn relatie met Harry. De dagen werden toen alleen maar leuker en leuker voor mij. Samen met Harry naar de dierentuin, samen kerst vieren, samen oud en nieuw vieren. En voor nieuw jaar had ik toen nog mijn live optreden. Ik zong toen zelfs We Are Never Ever Getting Back Together en I Knew You Were Trouble. Ik voelde me niet zo geweldig tijdens het zingen, maar als ik de mensen zag werd ik gelukkig en ik ging door! En dan om 12 uur, die kus met Harry. Het voelde zo speciaal...

"We. Are never ever ever. Getting back together. We. Are never ever ever. Getting back together. I go think about you, yeah about you, everytime. But we. Are never ever ever ever. Getting back together..."  zong ik terwijl ik het liedje ook mee speelde op mijn gitaar. Nu had ik pas door dat ik uit mezelf de tekst wat veranderd had. I go think about you, yeah about you, everytime. dat zong ik. Ik zong echt met gevoel. Ik dacht niet echt na, het kwam recht uit mijn hard. Ik vond het fijn om mijn hart te luchten doormiddel van een liedje. Ik zou genoeg tijd hebben om nieuwe liedjes te schrijven, maar ik wil het niet. Het is nu 1 uur 's nachts en ik ga op twitter. Het gebeurd niet vaak dat ik op twitter kom, maar ik kan niet slapen, voel me rot en moet iets te doen hebben. Ik ga liggen in mijn bed, met de deken over mij heen. Eventjes sluit ik mijn ogen, maar al snel zie ik een stuk of 200 berichtjes in mijn mention lijst. Sommige zijn van haters, maar die maken me sterk. Tenminste, mijn manager zegt altijd dat ik me niks van de haters aan moet trekken. Ze sturen tweets naar me, ze denken aan me. Zijn het dan wel echt haters? En dan moest ik altijd kijken naar het aantal mensen die van me hielden, vergeleken met de mensen die een hekel aan me hadden. Ik beantwoord eens wat tweets van fans, ik doe het eigenlijk nooit. Maar zo kan ik hun weer blij maken. Terwijl ik al een stuk of 30 tweets heb beantwoord, zijn er al weer honderden mentions bij gekomen, maar ik stop met antwoorden zodra ik een bepaald berichtje zie. Een berichtje van Harry Styles.

'I knew you were trouble, we are never ever getting back together. Srry. x'

Ik zette mijn telefoon uit en smeet hem naar mijn muur. Het werd me nu allemaal eventjes echt te veel! Wat deed ik telkens fout?! En waarom stuurt Harry zoiets op twitter?

Dit was hoofdstuk 2, We Are Never Ever Getting Back Together. Het is niet zo lang, sorry daarvoor... Maar laat je een reactie achter? Vote je ook eventjes? =D

Bedankt voor het lezen!!! <3

xoxo Mariska