Long Way Home

One

CHAPTER 1

"You look beautiful, Darling Claire." My mom told me as she put my vail.

Gusto kong maiyak as I look at my reflection at the mirror, ito na to totoo na to, the day that I have been dreaming. When I was six, I was a flower girl sa renewal of the vow's ng parents ko, ever since that day pinangarap kong ikasal din sa lalaking kagaya ng Daddy ko. Never thought that at the age of 18 mararanasan ko ito.

Six months ago, when Emman asks me to marry him, hindi na ako nagdalawang isip na saguting siya ng Oo, of course, I love the person even though I was only 17 that time alam ko na siya na ang gusto kong makasama for the rest of my life. My family was not happy about my decision pero kilala nila ako, kapag ginusto ko masusunod at alam nila na mabuting tao si Emmanuelle kaya ipinagkatiwala na nila ako.

"Talagang ginastusan ng mga Solidad ang kasalan na ito, napaka engrande." Komento ng pinsan ko na isa sa mg bridesmaid ko.

"Of course, panganay na anak lang naman ng Governor ang pinuntirya ng pinsan nyo." Mayabang na sabi ng best fried ko na si Kate, akala mo hindi nya pinsan ang pakakasalan ko.

I stretch my arms to reach her, agad naman itong lumapit sa akinpara umakap.

"I hope Sabel is here." Sabay naming wika na dahilan ng pag-ngiti naming.

"Kung saan man yun ngayun I know she's happy that you will be marrying her brother."

Sabel is our other best friend, she played cupid sa aming dalwa ni Emman, unfortunately, she run away from home and as much as we want here siya naman ang ayaw magpakita.

"Ladies tama na ang chika, tara na sa simbahanat nag aantay na ang groom."

Nagkatinginan na lang kami ni Kate bago kinikilig na nag-akapan. Magkasama kaming sumakay bridal car kasama si Mommy na nagsisimula ng umiyak, napapahagikhik na lang kami whenever she tries to say a word then hindi nya ito matatapos because she will start crying again.

When we arrive at the church, sinalubong agadkami ni Daddy at ng isa sa mga Tita ko sinabing huwag muna akong bumaba ng kotse.

"Wala pa ang groom, huwag ka munnag bumabang kotse, may pamahiin tayo dyan." Paliwanag ng Tita ko.

"Wala pa ba sina Gob?" Tanong ni Mommy sa Daddy ko.

"Wala pang ni isang Solidad sa loob, Kate pakitawagan naman ng mga kamag-anak mo nauna pa kamo ang bride s groom nya, gusto ata ni Emman na si Claire pa ang mag-antay sa kanya sa altar." Si Daddy na agad kong hinimas ang braso.

"Dad naman, relax lang tayo baka atakin ka nyan ng high blood mo, andito naman si Kate she will contact her family." Paglinga ko dito.

"Oo nga naman Tito, I'll go ahead and call na sa bahay para sabihing bilisan na nila."

To be honest, it's really unusual for them to be late specially importante ang araw na ito, this is going to be their son kaya bakit wala pa rin sila dito?

"Wait lang gurl, walang nasagut ng tawag sa bahay. I'll just try to call Mommy." Paalam ni Kate bago bumaba ng kotse para tumawag.

Bumaba si Kate ng kotse, I start feeling uneasy, kampante nana ako na dadating si Emman pero shempre can't help to feel uncomfortable kasi si Mommy at Daddy hindi na palagay, unang-una hindi na nga maganda iyong reaction nila sa maaga naming pagpapakasal then malalate pa si groom, then ito namang Tita Cora ko nag-sisimula ng isa-isahin ang mga hindi magandang pamahiin nya dahil naunang dumating ang bride bago ang groom.

"Ano kaya Jaime kung pauwiin mo muna si Claire, or paatrasin mo muna kahit hangan kabilang katoitong kotse, then pabalikin na lang kapag dumating na iyong kotse ng groom." Suggestion pa ng Tita ko.

"Ate naman, bakit naman natin pababalikin si Claire, hayaan mong makita ng mga Solidad na naunahan pa ni ng babaeang lalaki." Reklamo ni Daddy.

Si Daddy namanparang ang lagay ay nakikipag compete pa sa mga Solidad, kita namang ga powerful na taoang mga iyon. Pero shempre hindi naman pwedeng bastahin ang pamilya naming dahil si Daddy mataas ang paninindigan nyan.Naku, hindi nyan sasatohin ang sino man.

Pero Diyos ko naman nasaan na ba si Emman,hindi ko naman magawang tawagan dahil si Tita noong sang araw pa ako tinangalanng cellphone dahil ang pamahiin nya naman ang pinapairal nya. Kahit si Mommy walang idea kung saan itinago ang cellphone ko.

Maya-maya pa may pumarada ng kotse sa likod naming, kotse ng kapatid ni Emmanuelle. Salamat naman at dumating na.

"Mom ayan na ata sila." Mabilis kong sabi sa Nanay ko na mukang kinukulit na ni Tita.

Bumaba na ako, shempre aakap na ako gurl, ilang araw din kaming hindi nagkausap nyan. Pero napasingkit ako ng mata ng makitang si Nate lang ang bumaba at ang ayos nito ay parang magsisimba lang at hindi kasalan ang punta.

"Kuya mo?" Nagtataka kong tanong.

Lumapit na din si Mommy at Daddy sa amin, kahit si kate ay tumatakbo na din papalapit sa amin.

"Claire, sorry talaga, si Kuya kasi."

"Nasaan ang Kuya mo?" Ulit ko sa tanong ko dahilwala akong makita kahit isang Solidad na kasunod niya.

"Kuya Nate, what's going on?" Tanong din ni Kate.

Hindi na ako mapalagay kaya dumiretsona ako sa kotse niya at binuksan ang pinto, mas pumintig ang puso ko ng makitang wala ng tao sa loob.

"Where's Emman? Nasaan ang kapatid mo?"

"Sorry talaga Claire, hindi na namin napigilan si Kuya, umalis na siya kagabi papuntang America."

Tangina. Buti na lang at nasa likod ko si Daddy at nasalo ako bago ako tuluyang natumba.

"Sorry talaga Claire, pero hindi na dadating si Kuya, wala ng kasalan na mangyayari." Dagdag pa ni Nate, na para bang kulang pa iyong sinabi niya.

I blocked out. My name is Claire Velasco, today is my wedding day but my beloved boyfriend Emmanuelle Solidad did not show up and at that moment I know that I fucked up.

🌻🌻