The Ring of Cercle

CHAPTER 2

NOTE:

I'M SORRY, BUT I HAVE TO CHANGE THE TITLE. i THINK IT WOULD CAUSE CONFUSION, NOT ABOUT THE CONTENT OF THIS STORY, BUT THE TITLE ITSELF.

                                           

        Be kind, for everyone you meet is fighting a hard battle. 

                                                                                                                                               Philo

                         

Pak!

And that's it. She slapped me, it happened many  times before, but I endured it.

This one won't matter anymore.

Nararamdaman ko ang malalim niyang paghinga. Parang isang tigre sa madilim na gubat, naghihintay sa pagsalakay...pero sumalakay na siya. Naramdaman ko ang hapdi na sumakop sa aking pisngi, parang may pumatong sa kalamnan nito, pero agad din namang naalis. Mabigat, mainit, at masakit. 

I raised my hand to touch it, but I stopped. I reached my jaw. And thought for all the things that happened.

Matatawa ka ba kapag sasabihin ko sa'yo na, na kabila ng sakit na nararamdaman ko, gusto ko pa ring matawa?

Yeah, it's quite humorous. I felt like laughing, to my heart's content. 

Ang babaeng sumampal sa akin, this poor bitch of a woman, is unfortunately, my mother's sister. Magmula nung mamatay si mama, kinupkop niya ako. But oh dear, how I wish that it didn't happen. No, how i wish that her existence doesn't exist at all. 

She tried to raise her hand to slap me again, but her son spoke.

"Ma!"

at 'yun lang, 'yun lang ang nasabi ni Enrique. Wala na siyang ibang sasabihin dahil baka malipat pa sa kanya ang galit ng nanay niya sa akin. Baka di siya bigyan ng allowance. Nakatayo lang ang pobre sa may pintuan ng kusina. Siya ang namamahala sa kusina, but don't get me wrong. He can't cook, for heaven's sake! And if he could, there's no way I'd eat the damned food. Wala naman siyang ibang ginagawa kundi tumambay dun. He's such an asshole, but unlike his mother, he had humility. Ayaw niya ng engrandeng eksena sa harap ng maraming tao. 

But don't get me wrong. I love him, but I would love to kick his ass.

I tried to look at the woman, but no, yumuko na lang ako. Baka matawa pa ako 'pag tinitigan ko siya. She could make people laugh, just by presenting her face.

Tinitigan ko na lang ang mga dirty white na tiles sa sahig. Sana nakita ko na lang ang germs sa sahig, because I believe these things have sense, better sense than these people. Naisip ko ang mga alikabok na iniwan ng mga mumurahing tsinelas, lumang rubber shoes, stilettos na kumikinang dahil sa mga pekeng bato. 

I sighed, siguro nagulantang ko ang mga mikrobyo sa sahig sa pagwawalis ko kaninang madaling araw. 

And then there it was again. Ang sakit, but this time, sa braso ko na.

Pak! Pak!

Handa ka na sa susunod na eksena? Just imagine yourself getting your phone, you scan the songs in your playlist. Damn it, a de ja vu.... Because it's the same beat, the very same lyrics. The same story, the same reason, and the same people involved.  

Narinig ko ang halos kahol ng mga ngipin na itinatago ng makakapal na labi niya. Pulang mga labi, na hindi naman natural. Kaninang umaga, pagdating niya, nakita ko siyang nagmimake-up. Halos inudnod niya ang Avon lipstick sa mukha niya. Oh god Anne Curtis, kung sana nakita mo ang eksenang nakita ko kanina, iiyak ka... sa pagtawa.