Lost | Taekook ✓

"kurumuş toprak yeşerir mi?"

Tom Odell - Another love.

Jeon Jungkook; henüz daha bu gün 19 yaşına yeni girmiş ergen bir çoçuktu, annesini küçük yaşta daha ona hamile iken bir araba kazasi sonucunda kaybetselerde, Jeon Jungkook mucize bebek olarak o kazadan annesinin karkında sapa-sağlam doğarak kurtulmuştu, babası'da kazadan hafif yaralar ile kurtulsada o da yaşıyordu ama Jungkook annesini bu yaşına kadar olsun bir defa bile görememişti; o anne sarılışını, o anne sevgisini, o anne kokusunu,bir defa bile tatamamıştı ve bu onda acı bir travma olarak kalmıştı; çünkü onun anne diye bilecek hiç kimsesi yoktu; onun annesi yoktu çünkü o çok uzun zaman önce vefat etmişti....

5/17/2002; 23:26

Jeon Jungkook'dan

Sevgili günlük...

Bu gün annemin ölümünden tamı-tamına 19 yıl geçti, Her yıl olduğu gibi bu gün de onu ziyaret ettim ve mezarına onun için 19 tane beyaz papatya götürdüm; babamın bana daha önceden soyledigi kadarı ile annem papatyalari gerçekten de çok severmiş.......

[5/17/2021; 17:46]

Mezarın başında oturmuş günlügümü yazarken sağ taraftaki mezarın başında da ; yüzü mezara dönük ağlayarak konuşan bir çoçuk gözüme çarptı, galiba onun da annesi ölmüştü, bir süre öylece yerimde kalarak onu izledim...
Onu izlerken vaktin nasıl bu kadar çabuk gittiğini anlayamamıştım....

Artık gece olmak üzereydi ve bende eve gitmeliydim, kalemimi ve günlüğümü çantama koyduğumdan emin olduktan sonra tam gidecektim ki, birden az önce mezarın başında oturup ağlayan o çocuğu gördüm ama elinde bir bıçak vardı ve bıçağı'da tam kalbinin üzerine denk gelecek şekilde tutuyordu.

Onu her ne olursa olsun; her kim olursa olsun bu şekilde yalnız bırakamazdım
Adımlarımı yavaşca ona doğru attım ve tam arkasına geçtim o bıçağı tam kalbine saplayacak'iken bıçağı elinden alarak çantama yerleştirdim.

O ise hala bana dona-kalmış bir vaziyette bakarken, birden onun gözlerindeki küçük parlaklıklar yanaklarına birer birer süzülmeye başladı, gözleri bir yıldız kadar parlaktı...
Ama bu parlaklıkların ardındaki karanlığı gizleyemiyordu, birden onun yüzünden küçücük ama acı dolu bir tebessüm geçti.
Ben ona tam ağzımı açmış bir şeyler soyleyecekken, o birden bana sarıldı.
Öyle sıkı sarılıyordu ki sanki kaçacakmışım gibi.

Ben hala onun bana sarılmasının şokundayken o birden benden ayrıldı ve hala gözlerinde dolu olan yaşları elinin tersi ile silerek bana aynen şu cümleleri söyledi :

"Özür dilerim, b...ben aslında...bunu yapmak istemedim...y..yani yapmam...sadece...b..boşver... özür dilerim, ve beni kurtardığın için sana çok teşekkür ederim...."

Ben öylece yerimde donarak kalmıştım, galiba onun da acısı çok büyüktü ve hatta bu onu intihar'a sürükleyebilecek bir şekildeydi.

O sözünü bitirir bitirmez bana arkasını dönmüş gidecekken birden ben onun bileğinden tutup kendime doğru çekerek ona sarıldım, galiba ikimizin de acısı büyüktü, ve bu gün tanrı bize acılarımızı, bir kaç dakikalık da olsa unutmamız için bu gün yollarımızı biri birine birleştirmişti ve bize birbirmizi tanıtmıştı;
Biraz duraksadıktan sonra o da aynı şekilde ellerini bana dolayarak sarıldı ve o an yağmur damlaları ikimizinde üzerine sanki kurumuş toprağı yeniden yeşertmek istercesine üzerimize yağdı.

📍[5/17/2021; 00:00]

“Sanırım; bazen bazı duygular anlatılmaz yaşanır ❤️.”