Nefret Evliliği / Yeni Başlangıçlar -tamamlandı -

tonlarca gül yaprağı...

k. Rana konu sonunda Yeni başlangıçlar isminde bir kitabı olduğunu hatırladııı ve bu parcalanmisAtom13 'ün sayesinde oldu

Neyse iyi okumalar

Marinette'nin anlatımı ile

Gözlerimi hafif araladığımda hastane odasındaydım hemen yatakta doğrulmaya çalıştım ama yanımdaki hemşire izin vermedi

"Serum bitene kadar kalkmamalısınız"

"Ama Adrian"

"Hangi Adrian isterseniz durumunu sora bilirim"

"O... O gerçekten ö-öldü mü? "

"Soy ismi neydi Caron mu yoksa Agreste mi?"

"Agreste... "

"A hayır durumu kırıtik ama ölmedi"

"Peki doktor niye öldüğünü söyledi?"

"Adrian Caron ile Adrian Agreste çok benziyorlar neredeyse ikiz gibilerdi hatta Adrian Caron bay Agreste'in dublörlüğünü yapmıştı hatta siz ve Adrian Caron Bey'in karısı ile de çok benziyorsunuz ve doktorumuz neredeyse 72 saattir uyanık karıştırmış olabilir lütfen kusuruma bakmayın"

"Y-yani Adrian ölmedi değil mi? "

"Evet ölmedi"

"Peki göre bilir miyim?"

"Şu an olmaz hem sizin serumunuz bitmedi hemde doktor şu an ziyaretçi kabul edemeyeceğini söyledi zaten birazdan da ameliyata alacaklar"

"Ne amiliyatı?!"

"Beyin...."

"N-Niye?"

Derken hemşire serumuma bir şeyler koymaya başladı bir anda gözlerim kapanmaya başladı ve gerisi yok

Uyandığım zaman yine aynı odadaydım yine kolumda serum vardı tek fark başım inanılmaz ağırıyordu hemen doğruldum ve yanımdaki hemşireye baktım bu sefer sarı saçlı mavi gözlü ve beyaz tenli bir hemşire vardı yanıma ama uyuya kalmıştı sanırım bu ara çok yoğun çalışıyorlar ...

Hemşireyi uyandırmak yerine serum takıla ince çubuğa benzer askı ile hastane kolidorlarında gezmeye başladım çok garip ama burada benden başka insan yoktu ne bir görevli ne de bir hasta vardı bir de neden chloe ve felix beni görmeye gelmediki ?...

Her neyse aşağıda bir tane çıkış buldum şefaf cam kapıyı ne kadar açmaya çalışsamda asla açılmadı

Bağırmay başladım sonra aklıma yukarıdaki hemşireyi uyndırmak geldi koşarak uyandığım odaya gittim ve hemşireyi uyandırmaya çalıştım ancak uyanmadı

" hemşire kalk haydi lütfen..."

Bir anda okuduğum kitapdaki sahne canlandı

Kitapda şöyle oluyordu bir kız sinir kırizi geçirip hastaneye kaldırılıyordu ama kız aslında tamamen şizofreni ve bunu öldürmek isteyen zorla evlendirilen kocası vardı ve kitabın sonunda kızı öldürmeyi başarıyordu ama kızı öldürmeden önce de etrafındaki hemşire görevli vb. İnsanları öldürüyordu...

Ne kadar saçma bir kitapmış

Her neyse mal mal kendimi korkutmayacağım ve alt kata ineceğim

Asansörün önünde durdum ve asansörü çağırdım

Bekledim...

Bekledim...

Bekledim...

Neredeyse 10 dakikdır bekliyorum ama gelmiyor

ufak bir küfür fısıldadıktan sonra merdivenlerden en alt kata doğru inmeye başladım serum askısı ile zar zor da olsa

En alt kata gittiğim zaman yine aşağıda kimse yoktu

Danışmanın oraya doğru gitmeye başlayınca kendi kendime ne olduğunu sorguluyordum

~yazarın anlatımı ile

Genç kız kocaman ve bomboş hastanenin tam ortasında durdu bir kaç saniye düşü

Ya rüya görüyordu

Ya da yaşadığı herşey gerçekti...

"YA BİRİ CEVAP VERSİN LÜTFEN KİMSE YOK MU"

"Allah kahretsin..."

Genç kız ciddi ciddi bağıra bağıra küfür ediyordu bir anda başından aşığı güller döküldü kız önce korktu hatta bağırdı

Marinette'den

Kafamdan aşığı tonlarca gül yaprağı dökülmeye başladığı zaman gerçekten çok korktum güller bitince arkamı döndüm hemen oradaydı iki adım ötede Adrian

Hemen yanına yaklaştım ve ona baktım o da bana bakıp güldü ve bir anda yere diz çöktü

"Biliyorum bunu yapamadım ve ömür boyu da içinde kalmasını istemedim"

Adrian boağazını temizledi ve

"Müsaitsen evlene bilir miyiz?"

"Ne?"

"Ihım ıhım tamam"

""Bir varmış bir yokmuş..." böyle başlar tüm masalar bak; bir varız, bir yokuz, bu dünyada. Ve yaşadığımız şu kısacık zamanda masalım sensin benim. Bilirsin, masallar mutlu sonsuz biter. Benimle bir masalı yaşamaya var mısın?"

Gözlerim dolu bir şekilde "EVET" diye bağırdım ayağa kalktı ve yüzüğü parmağıma taktı

Sonra gözleri ile ilk defa bakarmışcasına bakmaya başladı o yeşil gözleri ile beni hep içine çekiyor onun gözlerindeki ormanlık alanda kayboluyordum ama asla korkmuyorum çünkü beni kurtaracağını biliyorum

Yavaşça dudaklarıma yöneldi onun her santimini özlemiştim dudaklarını dudaklarımla birleştirdi ve bu hasret son buldu

Şimdiden sınır koyuyorum çünkü bana bırakınca aylarca bölüm gelmio -_-

Oy : 7

Yorum:50-100

Son bölümü parcalanmisAtom13 yazdı vallah ben değil -_- lxnfkxn