Hi! Bumalik na naman ako! \\^o^//
Ito na po. 2nd chap. Hoho!
Enjoy!
------------
[Hiro's POV]
Nagtatawanan kaming lahat nang umepal. Joke. May nagsalita pala.
"Ang saya-saya niyo ngayong araw na to ah!" Sabi niya. Napatingin kaming lahat sa kanya.
O_______O ->kami
"Monique!!!" Sabay sabay naming sigaw. Napahawak naman siya sa tenga niya.
"Grabeh ha. Kung makasigaw kayo akala niyo nandoon ako sa kabilang bundok." Reklamo niya.
"Sorry, ate. Nagulat lang kami. Akala namin umuwi na kayo sa Pilipinas kasi yan yung nabalitaan namin." Pagpapaliwanag ni Tatsuya.
"Saan niyo naman narinig yun?" Tanong ni Monique.
"Kay Sebastian, ate." Sagot niya.
"Eh! Mali pala yang mga balita niyo at wag mo nga akong tawaging ate, Luke. Eh! Mas matanda ka pa sa akin." Pagreklamo ni Monique.
"Hehe! Joke lang. ^__^V" sabi naman ni Tatsuya habang naka-peace sign. Kahit kailan talaga. Parang bata. -__-
Kung nagtatanong kayo kung sino tung dumating dito. Siya ho ay si Jilian Monique Montenegro. Sya yung incharge sa amin. Official Guardian kumbaga. Siya kasi ang bumuo sa grupo na ito kaya sya ang responsable sa amin.
Nagsimula ang grupo na ito last year kaya last year pa niya kami inaasikaso. Pinoy sya pero dahil sa dakilang mabait sya, nagvolunteer syang maging peace representative ng pilipinas noong naganap ang peace signing between korea at philippines.(A/N: isipin niyo na lang na totoo to. Hahahaha!) Kaya ngayon half korean, half pilipino siya by citizenship.
Siya rin yung leader ng Midnight. Isang sikat na grupo sa korea. CEO nila ang may-ari nitong school kaya respetado siya dito.
At hindi lang dahil sa sikat siya kung bakit siya respetado kundi dahil sa dakilang mabait at matulungin siya. Tsaka ang talino. Who wouldn't respect her? Ako nga ang taas ng respeto ko sa kanya kahit na hindi ko yun pinapakita.
"Oh! Hiro, ba't ka nakasimangot jan?" Tanong ni Monique sa akin.
"Hindi ako nakasimangot. I'm just thinking." Sagot ko sakanya.
"Sige. Sabi mo eh." Sabi niya.
" Ba't ka ba naparito, Monique?" Tanong naman ni Dane. Oo nga. Ba't nga siya andito?
"Ai! Salamat sa pagremind. Nandito ako kasi kailangan nating magmeeting." Sagot niya.
"Para saan?" Tanong ni Nade.
"Wag atat. Magsi-upo muna kayo." Utos niya. Nagsi-upo naman kami. "Okay. Alam niyo naman na every year may annual inspection ang government sa lahat nang school dito sa korea, diba?" Tanong niya. Tumango naman kami.
"Well, magyayari na naman yun." Sabi niya directly.
"WHAT?!"-Kami.
"Yes. It is. At wag nga kayong umarte diyan. Alam ko namang wala kayong pakialam unless na may stars." Sabi niya. Napangiti naman sila. Halatang totoo yung sinabi ni Monique. Ako?
-__-
Wala naman talaga akong pakialam eh. Nakikireact lang ako. Ang sarap nga matulog eh.
"Yan lang ba ang sasabihin mo? Kasi sarap matulog eh." Tanong ko. Bastos na kung bastos, eh, inaantok ako.
"Hindi." Sabi niya. Napasimangot naman ako.
"Haha! Alam niyo, guys. Kahit na nakasimangot tung si Hiro, ang gwapo pa rin. No, actually, gumagwapo pala." Sabi niya. Napaiwas naman ako ng tingin.
"Oo, nga. Ang gwapo." Saad ni Momoko. Wow! First time. Mabait naman pala 'tong babaeng 'to. "Ang gwapo i.umpog sa sahig." Pagpatuloy niya. Okay. I take back what I said. Pretend na lang kayong wala akong sinabi.
Nagtawanan naman sila hanggang sa paggalitan sila ni Monique.
"Tama na yan. Ang ganda na sana kanina kasi namula na si Hiro at ang cute niyang tignan. Ngunit umepal ka naman Momoko. At tsaka, ganyan ka ba pinalaki ng mga magulang mo? O tinuturo sa iyo dito? Ang mangbastos ng iba. Hindi diba?" Paggalit na saad ni Monique. Napalunok naman si Momoko. Buti nga sakanya.
"Hindi ho." Sagot ni Momoko. Huminga si Monique tsaka nagsalita.
"Good. Now back sa topic." Saad niya. "Alam niyong lahat na hindi government employee ang pupunta dito, kundi artista diba?" Tanong niya. Tumango kami.
"Last year, ang grupo ng Beast ang pumunta. This year ang grupo ng Girl's Generation kasama nina Lee Minho at Kim Soo Hyun ang pupunta." Saad ni Monique at naghiwayan ang lahat. Parang mga bata. Tsk.
"Okay. Okay. Huminahaon kayong lahat. Hindi pa ako tapis." Napatahimik naman ang lahat pero halatang nagpipigil. Tsk. Annoying.
"This year, since nandito kayo, sali kayo sa commitee." Saad niya.
"What?!"-sila (out of joy)
"What?!" Ako at si Hikari (hindi makapaniwala.) Mana talaga sa akin tung kapatid ko.
Si Dane naman- -_____-
Wla siyang pakialam. -_-
"Yes. You guys will serve as guides for the visitors and ROLE MODELS and PREFECTS for your fellow Miracian kaya isantabi niyo muna yang pagfafanboy at pagfafangirl niyo." Tumingin ako sa kanila. Nawala yung mga ngiti nila. Hahahaha! Too much expectation.
"Naintindihan niyo ako?" Tanong ni Monique. Malungkot naman silang tumango. Hopeless na po sila.
"At ikaw, Hiro." Tawag ni Monique sa akin. Napatingin ako sa kanya. "Your in charge. I appoint you leader for this activity." Saad niya. Napatingin ako kay Momoko and she's glaring at me to the maximum level. I smirked at her, making her glare more. If looks could kill, I'd be dead by now. Timango ako kay Monique.
But thinking about it, will I be able to do this task? Having to take care of 5 children? I think I'm not so lucky. Just when I think I was.
"Okay. Now I have to go. I have a meeting to attend to. So, bye." Paalam ni Monique. At nang makaalis na siya, naghiwayan sila.
Isa lang talaga ang masasabi ko. Good luck to me. *sigh*
-----------------------------
Hahai! Beloved readers! Here's chapter 2. Sana nagustuhan niyo. Bye!
XOXO
jmn_minchan
BINABASA MO ANG
Miracle Academy: My Love On Top
Teen FictionA school full of unique people Miracle Academy. Sa paarala na ito, may grupo ang nabuo. Isang grupong binubuo ng mga estudyanteng may average na 95% pataas. Ang grupo na ito ay tawag na Special Class. O kung mas kilalanin ng lahat, Specla. Sa grupo...
