~KANSER~

Oyuncak~~

Multide enişteniz ehehhe *-*

Hastanede işler biraz olsun hallolunca Ahsen'in yanına gittim.

Bir oyuncağa sarılmış uyuya kalmıştı. Çok tatlıydı şu an. Ama dikkatimi şu çekmişti oyuncağın bir ayağı  sarkıyordu. Onu tamir edebilirmiydim? Belki mutlu olurdu ha? Belki. Ama denemeye değer diye düşünüyorum.

Eve koşarak gittim. Garajda istediğim aletleri bulabilirdim. Koştum. Babam arabayla ilgileniyordu.

"Selam baba!"dedim ve alet çantasına koştum.

"Duman o kız kim?"dediğinde afallamıştım.

"Ne,ne kızı?"dedim sonra aptalca gülüp "biz neden bahsediyoruz?"dedim. Babam sırıttı.

"Tamam küçük adam seninle konuşma zamanımız gelmiş anlaşılan."dedi. Babam beni köşeye sıkıştırmıştı. Ama onu dinliycektim.

Ikimiz karşılıklı sandalyelere oturduk. Bana baktı.

"Bende annen için ilk defa elime almiştim bu alet çantasını. Çok sevdiği bir bisikleti vardı. Gülücükler saçıp o güzel saçlarını savura savura gezerdi mahallede. O zamanlar o kadar çekingendim ki hiç açılamamıştım ona. Her gün camdan bisikletle geçişini izlerdim.
Sonra bir gün geçmedi. Merak ettim ve evine doğru gittim. Kenara çökmüş ağlıyordu. İşte o zaman anlamıştım bisikletinin bozulduğunu. Tüm cesaretimi topladım ve babamın yaptıklarını aklıma getirerek onu tamir edebilirim dedim. Ve koşup bu alet çantasını aldım ve bisikleti tamir ettim. Böylece onunla konuşmuş oldum. Ve sonumuz mutlu işte."dedi. Gülümsedim.

Babam çok iyidi. Tek mükemmel adamdı gözümde.

Dedikleri doğruydu. Buna bir kıza ilk defa yapıyordum. Sonumuz babamlar gibi alurmuydu bilmiyorum ama çok iyi şeyler olucaktı yakında,biliyorum o günler çok yakında.

Babama baktım ve doğruları söyledim.

"Evet baba bende hoşlandığım bir kıza yapıyorum."

#####

#...Ahsen...#

Yeni bir hayat yeni acılar demek midir?(phen buldum yha harikayım:D şu an yazar ego yapıyor:D)

Hastaneye geleli daha bir gün olmuştu. Aslında alışmıltım.

Sessizce ve huzurlu ölmem için harikaydı.

Evet. Ölümüm yakındı biliyorum. O heryerime yayılıyor ve beni etkisi altına alıyor.

Ama burda beni üzen bir şey vardı,
Duman...

Onunla kazara komik bir şekilde tanışmıştık. Burda çalışıyordu. Ama bana o kadar yardımcı olmuştu ki.

Her ne kadar gülmeyi sevmesem de onu görünce gülesim geliyordu. Sakardı çok sakar...

Komik kişiliği beni ne kadar neşelendirse de korkuyordum.

Eğer ölürsem o üzülür müydü?