KANATSIZ

NEFRET

Ders çok sıkıcıydı uyumamak için kendimi zor tutuyorum ya .  

- Deren diyorum. 

Gelen sesle birden irkildim.   - Efendim hocam.

-Sıradaki soruyu cevapla nerede kaldığımızı biliyorsundur umarım...

-Şey hocam ben...

Kapının çalması ile rahatladım en azından hangi soru da kaldıklarını öğrenme zamanım olacak.

-Gir... Demesi ile Defne hoca içeri girdi.

-Kusura bakamayın hocam dersinizi böldüm ama bir duyurum varda.

-Buyurun hocam dinliyoruz

-Çocuklar herkes toplanı odasına, kompozisyon yarışmasının sonuçları açıklanacak .

Kesin salakça bir aşk kompozisyonu kazanmıştır hiç aşağı inmek istemiyorum ya.

-Hocam ben gelmesem olur mu?

- Olmaz herkes hemen aşağı.

Of gitmek istemiyorum mecbur kalmaktan nefret ediyorum. Sınıftakiler ahırın kapısı açılmış hayvanlar gibi koşarak dağıldılar. Bende istemeye istemeye indim. Tüm 12. sınıflar toplanmış. Bakalım kim kazanacak. Müdür beyi de kürsüye aldığımıza göre başlıyor.

-Evet çocuklar neden toplandığımızı biliyorsunuz uzatmadan geçiyorum. Öncelikle kompozisyonu yazan kişiyi yani BEREN ÖZDEĞERİ  yanıma çağırıyorum.

Aman tanrım benim kompozisyonum seçilmiş herkes bana bakıyor ama heyecanlanmadım nedense.

-Beren hadi gitsene kızım.

-Elif gitmek istemiyorum ama ,

-Kızım boş yapma herkes seni bekliyor hadi

-Of tamam.

-Tebrik ediyorum okuduğum en kompozisyon buydu arkadaşlarında merak ediyor okusana.

Elime kompozisyonumu uzatınca rica edip okumaya başladım.

                                                                             NEFRET

   "İnsanlardan nefret ediyorum bu beni daha güçlü hale getiriyor. İnandığım tek duygu nefret asla sahtesi olmaz ve tüm duygulardan daha gerçek. Aslında beni bu hale getiren varlık insan oğlu. Kendimi çok şanlı hissediyorum , aptal insanlar gibi her şeye sırıtıp yalanlardan kaçmıyorum. Bu sebepten dolayı herkesten bir adım daha önde oluyorum. Aşka inanan insanları salakça görüyorum , kimse size siz olduğunuz için  aşık olmaz. Ya parana , ya güzelliğine , ya merhametine , ya zeki olmana yada karakterine aşık olur. Bir neden gerektirir. Ama sevgi öyle değil çok başka. Derinlerde hissedilir kelimelerle  anlatılmaz bakışlar söyler. Sevgi sebep gerektirmez, sebepsiz yere de sevilir. O sevgiyi kimsenin bakışlarında görmesem de derinlerde hissediyorum. İnsanlar aşka değil ama sevgiye muhtaçtır. En azından anne, baba sevgisine ihtiyaç duyarlar. Lakin o sevgiden mahrum kalan insanların ruhu paramparçadır. Duygusal bir şekilde hareket etmezler, mantıklı düşünmeye çalışırlar. Ama yalnız başlarına kaldıklarında o sevginin yokluğunda kaybolurlar. Neden, neden diye saatler düşünürler bazen dayanamayıp içinden ağlarlar. İçinden ağlamayı herkes bilmez göz yaşı dökmeden, hıçkıramadan, sessizce içine ata ata ağlamaktır. Yaşamak için sevgiye ihtiyaç duyarız ama o olmadan da yapabiliriz. Daha fazla hatta çok çok fazla  çabalaman gerekecek. Maalesef arakanda seni destekleyecek kimse olmayacak ve bir kere daha insanlardan nefret edeceksin. Ama başaracaksın işte o zaman yanında olmalarına izin verme onlar birer yalancı, buraya kadar tek geldin devamını da yapabilirsin sevgiye ihtiyacın olabilir ama kimseye ihtiyacın yok unutma. Ne istediğini bilmen yeterli tek ve güçlü ol. :)"