Kelebeğin doğuşu

Yıkılış ve Kurtuluş

Yine sabah olmuştu ve yine ben o sesle uyanmıştım.  O gün o evde son uyanışım' dı...  O sabah sizin sandığınız gibi alarm sesi beni uyandırma dı ama öyle isterdim ki bir alarmın sesi tarafından uyandırmak ama değildi iste. Allah kahretsin ki o ses anneme aitti yine. Evet yine çünkü benim annem de Türkiye yaşıyor ve her gün onu döven bir kocası var ama o Adalet hiç bir şey yapmıyor... Bazen keşke ben de şu hani masal kitaplar daki kızlar gibi ya da normal kitaplar da olan kızlar gibi uyansam. Annem veya babam tarafindan öperek, sarılarak.... ama insan ailesini seçemiyor özellikle babasini!!
Yatağımdan apar topar kalktım  hemen annemin yanına koştum babam olacak şahıs annemin tepesinde durmuş ona bakiyor annem ise o adamın ayaklarının altında. Babam yine içmişti çünkü o ilki kokusunu evi resmen evin içine sinmişti. Babamın elinde bir kağıt anneme gösteriyor "ŞUNU İMZALAAAA" diye bağırıyordu. Ben annemin hemen dibine gidip onu kaldırmak için eğiliyordum ki babam saçımdan tutup beni geri çekti ve "DOKUNMA ONA" diye bağırdı kulağım içine doğru ve beni bir köşeye savurdu ve yere düştüm. Ayni annem gibi... O sırada kız kardeşim geldi. Şoka uğramıştı bi bana bi anneme bakıyordu. Mina küçüktü daha 15 yaşındaydı. Öyle isterdim ki burda olmamasını bunları görmemesini ama görüyordu her seferin de. Ama bu sefer babam daha delirmiş haldeydi ve gözü dönmüştü. Annemi tekmeleyip "İmzala şunu kadın yoksa seni ve kızlarını öldürürüm" diyordu. Mina'ya dönüp "ÇIK BURDAN. HEMEN" dedim. Ben bunları söylerken o annemle babama bakıyordu şoka girmişti sanki. "MINAAA" diye bağırdım birden bana döndü , gözleri dolmuştu. "ÇIK BURDAN ÇABUK OL" dedim bağırarak. Kafasını salladı ve çıktı koşar adımlarla bizim olduğumuz odadan. Onun çıkışından sonra ben de ayaklandım ve babam olan herife doğru koştum ve onu ittirdim. Onu itince tökezledi ve yere düştü. O fırsattan yararlanıp anneme elimi uzattim "Kalk annem" dedim dolu gözlerle ona bakarak. Annem ona uzatılan elime o küçükken aşık olduğum bembeyaz ama simdi o pislik herif yüzünden paramparça ellerini bana verdi ve onu kaldırmaya çalıştım. Bu sefer izin vermeyecektim anneme zarar vermesini. Babam düştüğü yerden kalktı ve elini arkasına götürüp silah çıkarttı. Silahin namlusunu bize doğru tuttu. Annemin elini tutan elim birden sıkılaştı anneme döndüğümde gözyaşları sanki bi sel misali dökülüyordu. Sadece bana "Özür dilerim kızım" deyip duruyordu ama bu sozleri dudaklarini dökülmedi o sadece dudaklarını oynatarak söylüyordu. Ona kafamı iki yana sallayıp "Hayır" diyordum. Gözlerini benden ayırıp babama çevirdi ve işte o an herşey oldu o gece benim ilk ve son yıkılışımın olmuştu. Çünkü annem benim önüme geçip o silahtan çıkan kurşunu tam da göğsüne yemişti. Ağzımdan  sadece " Anne....." kelimesi çıktı. Annemin bedeni benim kollarımın arasına düştü ve o an etrafımda ki oynayan hersey, öten kuşların sesleri, rüzgarin sesi, saatin tik-tak sesi durmuştu. Benim için dünya donmuştu o an  ve ben sadece kollarımda ki o bedene bakakalmıştım. Biliyorum can çekişiyor ama ben hiç bi şey yapamiyorum. Annem gözlerini oynatıp bana bakmaya çalıştı. Ama ben onun alnında ki o boncuk boncuk olan terlere bakıyordum. Sanki dünya'yla olan bütün ilişkim kopmuş durumdaydım. Annemin sesini kulaklarıma bir müzik melodisi gibi doldurdu "Mina sana emanet. Dikkat edin kızım sizi çok seviyorum" dedi ve son kelimesiyle son nefesini de vererek gözlerini sonsuzluğa kapattı benim güzel annem. Ben anneme ifadesiz bakmaya devam ederken karşımda ki o cani bize doğru ilerlemeye başladı ve "Bak gördün mü. Salak annen lafımı dinleseydi şuanda o senin kucağın da ölü olmazdı. " dedi kahkaha atarak. Annemi kollarımın arasından bırakıp sanki o adamın elinde silah yokmuş gibi, sanki beni öldürme ihtimalli yokmuş gibi salona doğru ilerlemeye başladım. O pisliğin bana baktığına öyle emindim ki ama umrumda bile değildi. salona varınca bir yastık ve çarşaf aldım ve o odaya geri döndüm. Bana tip tip bakıyordu. O da şaşkındı çünkü normal değildi bu kadar sakin olmam. Evet sakindim sanki az önce olanları ben değilde başkası yaşamıştı. Annemin üstünü örtüp, yastığı da başına altına yerleştirdim ve alnını öperek "Iyi geceler ve biz de seni çok seviyoruz" dedi kısık bi sesle. "Kafayı mı yedin kız sen" dedi pislik herif. Yavaşça yerimden kalktım ona döndüm ve ona doğru yürümeye başladım "Doğru söylüyorsun " dedim "Ne?" dedi " Diyorum ki haklısın ama ne konuda biliyor musun?" dedim "Ne?" dedi tekrar anlamamış bi yüzle bana bakmaya devam ediyordu.  "Eğer sen olmasaydın, eğer bok herif sen olmasaydın annem bu halde olmayacaktı. O ölüme annem değil sen layıksın, o soğuk yerde yatmaya sen layıksın. Am senin gibi şerefsizler yüzünden her gün her saat her dakika her saniye binlerce kadın ölüyor ama ben bugün adalete bırakmicam işimi. Çünkü burada ADALET yok burada Allah korkusu yok. Madem onlar sana hakketmediğin cezayi vermeyecek ben vericem o zaman. Hayatımı mahvetsem de bir kadının  kanı daha  senin elinde olmayacak" dememle bi hışımla o elindeki silahi aldım ve ona dogru çevirdim. Dehşet ve şokla gözüme bakıyordu. O bile inanmamıştı bu yaptığıma ama hayır  adalet yazısı var diye adalet olmadığını gördüm ben. O kadar şikayete rağmen kimse ama hiç kimse bize yardım etmedi neden?? Niçin ?? Illa ölmeli mi biri? Öldü işte şimdi ne olacak? üç dört yıl yatmaz çıkar ama ben bu kadar kolay izin vermiycem. Silahın tetiğini çektim bit kere değil iki kere değil tam olarak ne kadar bilmiyorum ama o kurşunlar bitene kadar devam edim. En son kurşunu sıktığımda yere çöktüm. Kafamı iki ellerimin içine aldım "Kurtulduk annem" dedim sadece. Sonunda kurtulmuştuk o kadar feryat o kadar acı, o kadar eziyet bu kadar çabuk bitiyormuş işte . Bugün ne kadar benim hem yıkılışım olsa da Mina için kurtuluştu, umuttu ve yeni hayattı. Benim zaten okulum yoktu ama o okuyordu ve şimdi o istedigini yapacak. Tek problem artık ne bir annesi ne bir ablasi olacak yanısında.

Selam güzel okuyucular umarım iyisinizdir.
Ve umarım ilk kitabımın başlangıcını beğenmişsinizdir.
Bakalım diğer ki bölümde neler olacak. 
🥰🥰