BERDEL

2

Sabahtan beri odamda ağlıyorum daha on dokuz yaşındayım ve zorunlu bir evlilik yapmam gerekiyor aslında yapmak zorunda değilim ama mitat abimin ve elif ablanın ölemsine göz yumamam  o yüzden mecbur evlenmek zorundayım.Evleneceğim kişi Kaan hanoğlu acaba nasıl biri,kaç yaşında,yakışıklı mı derken aklıma ınstegramı var mı die bakmak geldi hemen telefonu açıp kaan hanoğlu yazdım bir kaç hesaba baktıktan sonra buldum hesabı gizli olmadığı için bir kaç fotoğrafını gördüm içimden o neydi gız die geçirdim tabiki o kaslar o kara kaşlar kara gözler bal du- öhömöhöm kendine gel kız sen bu oğlanı sevemezsin sevmiyceksin de düşüncelerimden kurtulmamın zamanı geldigini kapı çaldığında anladım "gel"die seslendim kapı açıldı ve içeri babam girdi buruk bir tebessüm ederek girdi tabikide"prensesim "dedi bu benim çok hoşuma gidiyor babam bana küçükken minik canım derdi bende"hayıy baba men piyemsesim"derdim.

"Gel babacım"
"Kızım nasılsın"
"Iyiyim babacım sen nasılsın"
"Allaha şükür kızım bende iyiyim şey diyecektim akşama hazır ol hanoğlu konağına gidicez isteme ve nişan olacak"
"P-peki babacım hazırlanayım ozaman ben"
"Tamam kızım"
Babam odadan çıkınca gözlerim dolmuştu bu gün o bal du- ıııı kaanla nişanlanıcaktık.Dolabımın karşısına geçip kendime kıyafet seçemeye başladım dizlerimin hemen az üstünde biten hâkî yeşili bir elbise çıkardım ve giydim kolları açıktı ama olsun şu hayatta bir kere nişanlanıcam ondada güzel olmam lazim dimi?Makyaj aynasının önüne geçip hafif bir makyaj yaptım saçlarımı da su dalgası yapıp hazır olmuştum.aşağı indiğimde herkesin hazır olduğunu gördüm hemen arabalara atlayıp yola koyulduk.Konağın önünde durduğumuzda gelmiş olduğumuzu anladım içimi bi heyacan sardı  ve kapı açıldı ve görevliler bize selam verip sediri işaret ettiler müstakbel kayınpederim Habip hanoğlu,kayınpederim Hanife hanoğlu,kaan'nın abisi Demir hanoğlu,eşi ezo hanoğlu,kaan'nın benden bir yaş küçük kardeşi Fatih hanoğlu ve tam karşımda duran Kaan hanoğlu gözlerimi hemen çekip insanların ellerini öptüm gelen misafirlere de selam verip kadınlar olarak ıçeri geçtik

"Mira kızım hoşgeldin"bu Hanife annenin sesiydi
"Hoşbulduk Hanife anne"
"Maşallah pekte güzelsin kaanımla da çok yakışıyorsunuz"hııı sen onu bide bana sor
"Teşekkür ederim sağolun"bi yarım saat konuştuktan sorna yemeğe geçtik karşımda bana korkunç bir şekilde bakan  kaan oturuyordu tırsmıyor değildim çünkü altıma etmeme az kaldı.Yemek sırasında babamlar düğünü konuştular haftaya düğünümüz olacaktı.

"Eee damat bey kendindenee bahset biraz"dedi babam kaanda baş sallayıp konuşmaya başladı
"Yirmi bir yaşındayım şirkette çalışıyorum"çok açıklayıcı oldu sizi alkışlarla sahneden alalım

"Güzel güzel inşallah kızımla çok iyi anlaşırsınız"
"Merak etmeyin çok iyi anlaşıcaz"bunu bana bıkıp imalı bi şekilde söyledi ve ben öksürük krizine girdim
"Iyimiyim kızım"
"Iyiyim babacım merak etme"
Yemekler bitti ve habip babam söze atıldı"evet allahın emri peygamberin kavli ile kızın mirayı oğlumuz kaana istiyoruz"

"Herkese hayırlı olsun verdim gitti" ve benimde göz yaşlarım nişan için ayağa kalktım ve kaanda ayağa kalktı yan yana geldik yüzükler takıldı ve kurdele kesildi ve o artık benim nişanlımdı....