# 11

127 8 0
                                    

"Daan, waarom doe je dit?!" vroeg ik, een tikje ongerust. "Eva, ik weet alles, ik ben een van de leugens van jouw leven en ik heb liever niet dat je er achter komt!" zei Daan, "Dus, ik zou graag hebben dat je mij nu die brieven geeft die je gevonden hebt!". "En anders wat?" vroeg ik. "En anders niets... Eva, je eh... Je moet goed weten dat ik het beste met je voorheb! Maar er zijn gewoon dingen... Die zijn gewoon niet goed om te weten, vertrouw me!". "Ik vertrouw je, maar ik heb het Wolfs beloofd! Help me alsjeblieft!". Daan schudde zijn hoofd. "Eva, vertrouw me! Er zijn soms gewoon dingen die geheim moeten blijven en samen met de dragersssss...". Ik knikte dat ik het begreep en schudde daarna mijn hoofd. "Daan, help me alsjeblieft! Ik móet de waarheid weten!" zei ik wanhopig, wetend dat het waarschijnlijk niet zou werken. "Oké, ik help je één keer!" zei Daan, terwijl hij voor de Ponti parkeerde, "Morgen, 12 uur, lunch bij Tartouf!". Ik knikte. "Tot morgen!".

FM ~ RaadselsWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu