#79

76 7 0
                                    

Frank nam me mee naar binnen en sloeg een deken om mijn schouders. "Sssj, rustig maar!" fluisterde hij nogmaals. Hij zette me in de keuken op een stoel en gaf me een kop warme thee. Toen keek hij me ernstig aan. "Ze hebben jou ook gepakt hè?" vroeg hij terwijl hij me doordringend aankeek. Ik knikte. "Oh goeie god, wat ben ik blij dat jij nog leeft zeg!" opgelucht haalde hij adem. Ik nam een slokje thee en staarde glazig voor me uit. "Eva, wat is er nou gebeurd?". Ik schudde mijn hoofd, liep naar boven en ging in bed liggen. Meteen viel ik in een diepe slaap, want ik was moe geworden na dit alles.
'Dzzzj... Dzzzj... Dzzzj...' ik werd wakker door mijn telefoon die over ging. Ik keek naar de beller; Wolfs... Ik twijfelde of ik op zou nemen en ondanks dat ik hem het liefst weg zou klikken, zette ik hem tegen mijn oor. "Hallo? Wolfs?" vroeg ik. "Eva..." hijgde hij, "Je moet me helpen! Ik ben gewond... Ik kan niet lopen! Ik ben bang!" klonk hij angstig. "Waar ben je Wolfs? Waar ben je?" vroeg ik kalm. "In de papierfabriek! Eva, help me alsjeblieft! Ik ben gemarteld! Ik... Aargh!"... De verbinding werd verbroken. Ik aarzelde geen moment en reed er meteen naartoe. Voorzichtig ging ik naar binnen. "WOLFS?!" riep ik. Wolfs-Wolfs-Wols-Wos-Wo weergalmde het. Ik kreeg er kippenvel van, behalve het geluid van een paar machines hoorde ik niets. Maar toen, ineens, "EWAA!"...

FM ~ RaadselsWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu