15. Bahçe, Limeda'nın Haykırışları

Hülya.

Bilmeni isterim ki Limeda,
Aramıza örülen telleri aştım.
Şu an yanındayım.
Fakat vücudumda çok yara var.
İstemiyorum görmeni.
Kim bilir;
Durdurursun akan kanımı, sararsın yaralarımı.
Bir bakışın, sarılışınla.

Bulutlar kararıyor.
Ve şehir, karanlıktan kaçarcasına
Çekiliyor gökyüzünün arkasına.
Olsun Limeda,
Sen yine güzelleştirirsin geceyi.
Getirirsin ışığı bana, diğerlerine ulaşmasa da.
Kalbimdeki kıpır kıpır hisse
Tohumlar serpiştirip çiçekler açtırırcasına.

Korkuyorum Limeda,
Ya hiç farkedememişsem gerçeği?
Korkuyorum;
Dünyaya bahşettiğin bu güzelliğin
Bir hayal ise, sadece benim görebildiğim?..
Peki ya gördüğümden daha güzelsen?..
Anlayamıyorum, affet beni.
Sevgi kör etmiş, sömürmüş benliğimi.

Görüşürüz Limeda,
Çekiliyorum yuvama.
Düş bahçemin güneşi gibi parlak olmasa da.
Taştan yapılmış, donuk ve gri.
Tükenmiş hayaller ve duygular gibi.
Hem kim bilir;
Buluruz yine birbirimizi,
Buluşuruz bir İstanbul sokağında,
Lila evlerin arasında.