Hope

12.

'Waar blijven Zelena en Robin nou? We verliezen tijd?' Emma keek op de klok die aan de muur hing van Regina haar kantoor. 'Ze komen zometeen echt wel Emma.' Zei Snow tegen haar dochter. 'Ja, maar we verliezen tijd. We moeten opschieten. We geven Lily en Ethan veel te veel voorsprong.' Gestrest keek Emma naar de klok. David liep naar Emma toe en hij pakte haar pols beet.

'Ze komen zo echt wel. Geef ze wat tijd.' Zei David tegen zijn dochter. 'Maar pap, we moeten Hope vinden. Straks is het te laat.' Antwoordde Emma. 'We gaan haar ook vinden. Zelena en Robin kunnen elk moment komen. Zodra ze er zijn vertrekken we meteen.' Zei David. 'Je vader heeft gelijk. Ze komen echt wel.' Bemoeide Killian zich ermee. Emma zuchtte en ze knikte toen.

Geduldig wachtte het gezelschap op Zelena en Robin en na tien minuten kwamen ze eindelijk aangelopen. 'Waar bleven jullie?' Regina liep meteen naar haar zus toe. 'Sorry, we konden de toverboon niet vinden.' Verontschuldigde Zelena zich. 'Wat? Hebben jullie hem nu?' Killian liep naar het tweetal toe. 'Ja, we hebben hem.' Robin hield de toverboon in de lucht.

'Gelukkig.' Killian pakte de toverboon van Robin aan. 'Laten we gaan.' Killian gooide de toverboon op de grond en er verscheen een doorgang. Henry en Regina liepen als eerste het portaal binnen en daarna volgden Emma, Killian, Snow, David en Neal. Als laatste gingen Zelena en Robin naar binnen en direct na Robin verdween de doorgang.

Henry, Regina, Emma, Killian, Snow, David, Neal, Zelena en Robin vielen op de grond. 'Bloody hell.' Mompelde Killian. 'Het is gelukt.' Emma keek om haar heen. Ze waren in het betoverde bos. 'Is iedereen oké?' Vroeg Snow. Iedereen knikte. 'Wat nu?' Vroeg Neal. Hij keek naar zijn zus die op stond. 'We moeten uitvinden waar Hope nu is.' Zei Emma.

'Ik gok dat ze in het kasteel van Maleficent is.' Bedacht Regina. 'Of juist niet.' Antwoordde Robin. Regina keek haar nichtje. 'Waarom zou ze daar niet zijn? Het is de perfecte plek om iemand gevangen te nemen.' Zei Regina. 'Ja, maar daarom. Dat verwachten wij. Misschien is ze wel naar de andere kant van het betoverde bos. Je weet het nooit.'

'Misschien moeten we toch maar in twee groepen gaan zoeken.' Stelde Neal voor. 'Absoluut niet. Veel te gevaarlijk. Je vader en ik kennen deze plek als geen ander en het is beter als we bij elkaar blijven.' Zei Snow. 'Misschien heeft Neal wel gelijk..' Bemoeide Killian zich ermee. 'Want?'

'Eén groep zou Hope kunnen zoeken en de andere helft zou met mij naar de Jolly Roger kunnen zoeken.' Zei Killian voorzichtig. Emma draaide zich met een ruk om. 'Wat?' Boos keek ze hem aan. 'Oef.' Henry beet op zijn lip. Killian had een gevoelige snaar bij zijn moeder geraakt.

'Jij zet je schip op de eerste plaats boven je eigen dochter?' Woedend keek Emma Killian aan. 'Swan, zo bedoel ik het niet. Natuurlijk staat Hope boven de Jolly Roger maar misschien kunnen we mijn schip gebruiken tijdens de zoekactie. Straks pikt Zwartbaard hem nog in.' Zei Killian. Emma schudde haar hoofd. 'Ik kan niet geloven dat je er zo over denkt.'

'Emma..' Killian wou nog wat zeggen maar Emma draaide zich om en ze liep weg. 'Ik ga wel naar haar toe.' Henry liep achter zijn moeder aan en de rest bleef zwijgend staan.

'Wat doen we nu?' Vroeg Zelena. 'Laten we toch maar opsplitsen. Misschien is dat toch makkelijker.' Zei David. 'David, Hope staat echt op de eerste plaats.' Zei Killian. Hij keek zijn schoonvader aan. Hij wou zijn familie niet het gevoel geven dat hij niet om zijn kind gaf. 'Het is oké Killian. Ga jij maar naar je schip zoeken samen met Regina, Zelena en Robin. Dan gaan Emma, Snow, Henry, Neal en ik opzoek naar Hope.' Sprak David.

'Hoho, ik wil eigenlijk met Killian mee. Opzoek naar de Jolly Roger.' Zei Neal. 'Neal..' Snow keek haar zoon aan. 'Mam, ik ben oud genoeg. Bovendien ben ik samen met Regina, Zelena, Robin en Killian. Vertrouw er alsjeblieft op dat er niks gebeurd.' Neal keek zijn moeder aan. Snow keek even naar David maar die knikte haar bemoedigend toe.

'Oké. Maar beloof mij en je vader dat je bij Regina blijft. Wat er ook gebeurd.' Snow keek eventjes naar Regina. Neal knikte. 'Beloofd mam.' Hij gaf zijn moeder een knuffel. Daarna gaf Neal zijn vader nog een knuffel en hij ging bij de groep staan. 'We zorgen goed voor hem.' Zei Killian tegen David en Snow. 'Daar twijfel ik niet aan. Gaan jullie maar gauw.' Zei Snow.

'Zorgen jullie goed voor Emma?' Bezorgd keek Killian het koppel aan. 'Altijd. Maak je geen zorgen.' David gaf Killian een schouderklopje. 'En voor Henry.' Vulde Regina aan. 'Altijd.' Knikte Snow. 'Laten we maar gaan. Hoe sneller we je schip vinden hoe sneller we kunnen helpen met Hope vinden.' Zei Zelena. Iedereen knikten en de groep van Killian vertrok richting het Zuiden.

'En wat doen wij nu?' Snow keek naar David. 'Wachten op Emma en Henry. Ze zullen zometeen vast wel komen.' Antwoordde David. Snow keek de richting op waar Emma heen liep. 'David, is dit wel slim wat we nu doen? Waarom moet heb je hun de andere kant op gestuurd?' Bezorgd keek Snow haar man aan.

'Snow, je kent je dochter. Als Emma boos is blijft ze boos. Dan kan ze zo koppig zijn als een ezel. Je kan Emma en Killian dan beter even uit elkaar halen voordat het alleen maar erger word.' Legde David zijn vrouw uit. Snow glimlachte zwakjes. 'Je hebt gelijk.' Knikte ze. 'Kom, laten we Emma en Henry maar gaan zoeken. We moeten onze kleindochter maar is gaan redden..'