[ Zawgyi ]
တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔သာကုန္သြားတယ္။
ရိေပၚက ေရွာင္းက်န္႔ကိုအခန္းထဲက
ေပးမထြက္ေသး။ေရွာင္းက်န္႔ကို
အခန္းထဲထည့္ထားၿပီး ေနခိုင္းထား
တယ္။
ထမင္းစားရင္ေတာင္အခန္းထဲမွာပဲ
စားခိုင္းေနတာမို႔ ေတာ္ေတာ္ေလး
အဆင္မေျပလွ။ဇီေရွာင္းကေတာ့
ေရွာင္းက်န္႔အစားအသက္ရွဴမဝျဖစ္လာ
တယ္။တစ္လံုးအခန္းထဲမွာေနရၿပီး
ဘယ္မွမသြားရတဲ့အျဖစ္ကေတာ္
ေတာ္ေလးဆိုးဝါးတယ္။
ျပီးေတာ့တစ္ရက္နွစ္ရက္လဲမဟုတ္။
၁ပတ္ေလာက္ရွိေနၿပီ။ ေရွာင္းက်န္႔ေနရာ
မွာ သူသာဆို ေနနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။
ေရွ႕ကရိေပၚကေတာ့ စီးကရက္ကို
လက္ၾကားညႇပ္ၿပီးဖြာေနတယ္။
ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကိုေနာက္တစ္ဖက္
ရဲ႕ေပါင္ေပၚကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္တင္ထားၿပီး
ဆိုဖာကိုမွီထားတယ္။
ဒီအခန္းက သူတို႔နွစ္ေယာက္အနား
ယူတဲ့အခန္းျဖစ္တယ္။ဇီေရွာင္းတစ္ေယာက္
တည္းေနခ်င္တဲ့အခါမ်ိဳးဆိုဒီအခန္းထဲ
မွာေအးေအးေဆးေဆးလာေနတတ္
တယ္။ရိေပၚကလဲ အဲ့လိုပဲ ။
တစ္ေယာက္တည္းေအးေအးေဆးေဆး
ေနတတ္တယ္။သူတို႔နွစ္ေယာက္က
ညီအကိုေတြလိုျဖစ္ေနတာမို႔
အေဝမတည့္စရာအေၾကာင္းကမရွိဘူး။
"ေရွာင္းက်န္႔ကိုသူ႔အိမ္ျပန္ပို႔မေပး
ဘူးလား"
ဇီေရွာင္းေမးလိုက္ေတာ့ ရိေပၚကစီးက
ရက္ေသာက္ေနရင္း စိုက္ၾကည့္လာ
တယ္။
"ဘာလို႔ပို႔ေပးရမွာလဲ"
"သူတစ္ခါမွမျပန္ရေသးဘူးမလား"
"ဟုတ္တယ္...ဒါေပမဲ့ငါလံုးဝမပို႔ေပးဘူး...သူ႔ကိုဒီအိမ္မွာပဲထားမယ္...ၿပီးရင္
မားမားတို႔ကိုေျပာၿပီး လက္ထပ္လုိက္
မယ္"
အတိအက် ေျပာေနတဲ့ရိေပၚေၾကာင့္
ဇီေရွာင္းမ်က္ခံုးပင့္လိုက္တယ္။တအား
ကိုေသခ်ာေနတာပဲ။
"ေရွာင္းက်န္႔ကလက္ခံလို႔လား"
"သူလက္ခံမွာပါ...လက္မခံလို႔လဲ
မရဘူး"
"ႏူးႏူးညံ့ညံ့ေလးေခ်ာ့ၾကည့္ပါကြာ...သူကomega ဆိုတာဦးေနွာက္
ထဲထည့္ထားဦး"
