~ Proza życia ~

31 2 0
                                    

W naszym świecie, gdzie wszystko dostępne uciekamy od smutków od spraw..
Zanikamy jak ostatnie wiersze,
by być dumnym jak dumny jest paw..

Otwieramy gdzieś stronice książek,
by na nowo zapisać ich treść..
By coś po nas na świecie zostało,
by gdzieś dalej to wszystko nieść..

Tak jesteśmy już skonstruowani, aby przeżyć co dane jest nam..
Ktoś na górze scenariusz ustalił
i zabierze co kiedyś nam dał..

Uciekamy od tych smutnych wspomnień, które kiedyś
wydarzyły się..
Zanikamy po cichu bezbronnie,
by z myślami pogodzić już się..

Życie różne scenariusze pisze,
jedne dobre a inne te złe...
Musisz wszystko chwycić na barki i
ponieść co dane jest..

Jedni chwycą życie w swe szpony,
inni nie dadzą rady z tym..
Trzeba jednak ze wszystkim się godzić, bo to "Góra" ustala nam treść..

Gdy stawiamy na nowo swe karty,
to liczmy na dobry ruch..
W jednej serce gdzieś jest zawarte
w innej krzyżyk - tak bywa już..

Nasze życie to jedna ruletka,
nie wiadomo co przytrafi się..
Raz jest szczęście co należy chwytać
innym razem cierpienie też..

Tak tu trwamy na tym małym świecie,
tak niestety pisane jest nam..
Trzeba wszystkiemu stawić też czoła,
i garściami to wszystko brać..

Nie możemy się przecież dołować,
bo nie na tym polega ta gra..
To, co dane to trzeba szanować,
bo to życie zbyt krótko trwa..

Proza życia zagadki też skrywa,
tak niestety na świecie tym jest..
Trzeba chwycić wszystko na barki
i dźwigać nasz bagaż ten..

Cienka nitka się nagle urywa
i tracimy wszystko już..
Doceńmy, co teraz nam dane,
wciśnijmy na życie luz..

"Teksty piórem zapisane" Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz