Kusurlarımız Yıldızlarımızda

Bölüm 1

   Babamın isteği ile tatili 2 gün önce bitirmiştik. Akşam yola çıktığımız için bütün gün dinlenmiştik. Bu sabah uyandığımızda yeterince dinlenmiş olduğumuzu düşündüğümüz için  babam bizi yoğun isteklerimizden dolayı yeni evimize götürüyordu. Ama sadece bakacaktık. Eşyalar daha yerleştirilmemişti. Yeni evimizi çok merak ediyordum. Sadece ben değil ablamda çok merak ediyordu.Bunu ablamın yüzüne baktığımda hemen anlayabiliyordum. Benim yüzümde şuan öyle mi görünüyordu yani? 

    Ablam arabada ki sessizlikten sıkılmış olmalı ki radyoyu açtı. Radyo da  AronChupa — I'm an albatroz çalıyordu. Arabadaki durumu söylemek gerekirse arabayı babam  kullanıyordu. Ablam ise babamın yanındaki yolcu koltuğunda oturuyordu. Babam annemin yokluğunu çekmeyeyim diye ablamın orada oturmasını isterdi. Bana bunu kendisi söylememişti. Ben duymuştum babam ve ablam konuşurken.

Ablam bir eliyle radyonun sesini açıyor, reklam çıktığında da kısıyordu. Diğer elinde ise telefon vardı. Tek eliyle mesajlaşmaya çalışıyordu. Doğrusu arkadaşıyla mı yoksa sevgilisiyle mi konuşuyordu merak etmiştim. Bunları düşünürken ister istemez gülümsedim. Ta ki ablam "Niye sırıtıyorsun ?"diyene kadar. Kendime içimden lanet ederken hiç düşünmeden "Hiçç, aklıma bişey geldi de" dedim.

"Bu konuyu sonra görüşeceğiz, küçük hanım! " Hey bana küçük hanım mı dedi?!

"Ben küçük hanım değilim" diye bağırdım.

"Kızlar fazla bağırmadınız mı?" babam yolculuk boyunca ilk kez konuşuyordu.

  "Tamam bağırmayız baba-" diyemeden ablam "Değil mi Duru'cum? Bağırmana ne gerek var?  "dedi.

"Hey sende  bağır-" bugün niye herkes sözümü kesiyor!

"Kızlar ben ikinize de dedim." Babam nasıl bu kadar sakin kalabiliyordu?  

Ablama sinsi bir şekilde sırıtıp "Tamam babacım " dedim. Ve ardından arabanın durduğunu hissettim.  Demek ki gelmiştik! Yeni evimizi çok merak ediyordum.

"Kızlar dışarıya bakın" dedi babam. Önümüzde bodrum katıyla beraber 4 katlı bir ev duruyordu. Ablam ve ben bir süre ağzımız açık eve baktık.

  Arabadan ilk inen ablam oldu . Ablam eve koşarken bende babamdan evin anahtarını alarak arabadan indim ve ablamın peşinden koşmaya başladım. Omzumun üstünden baktığımda  babamın da bize doğru koşuyor olduğunu gördüm. Ben kapıyı açmaya çalışırken babam anahtarı eline aldı ve cebine koydu. Ardından "Gözünüzü kapatın. Size bir süprizim var ."dedi. Süpriz kelimesini duyunca gülümsedim.  Ablamla birlikte gözlerimizi kapatıp ellerimizi yüzümüze koyduk.  İlk önce kapının açılma sesi duyuldu ardından da anahtarın şıngırtısı. Babam ablamla bizi içeri sokarken "Şimdi açabilirsiniz"dedi. Ablamla ilk önce karşımızdaki şeye baktık ardından da birbirimize. Karşımızda küçücük bir kedi duruyordu. İlk önce ne yapacağımı bilemedim . Babama koşarak sarıldım ve teşekkür ettim.

  Babamın kedi almasının nedeni  benim kedileri çok sevmemdi. Küçüklüğümden beri hep bir kedi almak istemiştim ama annem izin vermemişti.

  "Güneş senin süprizin de bahçede"dedi babam. Ve ablamla arka bahçeye gittiler. Babamın ablama köpek aldığını az çok tahmin ediyordum. Çünkü  ablam köpekleri çok severdi.

  Tahmin ettiğim gibi de oldu. Ablam kucağında minik bir köpekle koşarak yanıma geldi.

"Bak köpeğime!"  Diye bağırdı.  Yaklaşık 7 metre ileride olmasına rağmen bağırmasıyla korkmuştum. Çünkü bağırmasını beklemiyordum.  Hem ablam her zaman çok sesli bağırırdı.  "Hadi odalara bakalım ve oda seçelim! " Ablam oda seçelim derken yine bağırmıştı. Sanırım bu kız beni sağır edecek.