Kusurlarımız Yıldızlarımızda

Bölüm 2 Part 1

Yeni evimize bakmaya gittiğimiz, ablamın bayıldığı, eve birilerinin girdiği , Cem'le tanıştığım günden beri korkuyordum. Aradan 4 gün geçmiş olmasına rağmen. Korkmamın nedeni yeni eve taşınmış olmamızdı. Yeni eve taşınalı 2 gün olmuştu. Eve bakmaya geldiğimizde olan olaylaran dolayı bu evde rahat edemiyordum. Özellikle o adamların asansöre bindikleri aklıma geldikce ürperiyordum. Ve asansöre bindiklerinde tuslara basmaları , asansöre yumruk atmaları , asansörü ellemis olmaları asansöre binmeme engel oluyordu. Her ne kadar asansör temizlenmiş , onarılmış olsa bile. Babamın yanına gidip başka eve taşınmak istediğimi bile söylemiştim. Babam ise burasının daha güvenli ve daha iyi olduğunu söylemişti. Böyle söylemesinde en çok benim etkim vardı sanırım. Çünkü babama olayların tamamını anlatmamış, not kağıdını vermemiştim. Ama bugün verecektim. Hatta hemen vermessem bir daha vermeye cesaretim olmazdı diyerek mutfağa gittim. 'Niye cesaretin olmazdı?' Diyecek olursanız diye söylüyorum. Babamdan biraz çekiniyordum. Biliyorum o benim babam ama .... işte..

Nergis abla kahvaltıyı hazırlamıştı. Ama babam ve ablam daha gelmemişti. Ben de bunu fırsat bilerek odama çıktım. Kıyafet odama girip 'bugün okulda ne giyebilirim' diye düşündüm. Okulda üniforma giymiyorduk.

İlk önce ne giyebileceğime karar veremesemde sonradan okul üniforması gibi görünen mini olan ama çok kısa da olmayan lacivert eteğimi , üstünede beyaz gömleğimi giydim. Beyaz gömleğimi eteğin içine soktum. Çorap giymeye gerek duymadım. Ayakkabı olarak da krem rengi - siyah babet giydim. Kolyesiz olmaz diyerekte ucunda koyu yeşil taşı olan bir kolye taktım. Ve son olarakta omzuma asabileceğim cupcakeli bir çanta aldım yanıma. İçine telefonumu , güneş gözlüğümü ve kulaklığımı koydum. Dün aldığım defterleri de koyarak kıyafet odama gittim ve üşürsem diye gri renkte bir hırka aldım. Hırkayı yanımda taşımam iyi olabilirdi. Çünkü üşüdüğümde ceketini verecek bir sevgilim yoktu. Aslında gerçeği söylemek gerekirse daha önce hiç sevgilim olmamıştı. Tabii ki çıkma teklifi edenler olmuştu ama ben gerçekten aşık olmak istiyordum ve bu yüzden hiç bir teklifi kabul etmemiştim.

Ablamın odama girmesi ve "Gelmiyor musun?" Demesiyle kendime geldim.

"Saçımı örer misin?" Dedim.

"Peki nasıl öreyim?

"Yandan, mısır örgüsü olabilir?" Sesim soru sorar gibi çıkmıştı.

"Tarağın nerede?" Elimle tarağımın olduğu yeri gösterdim ve "Şurada " dedim. O tarağı alırken bende yatağın ucuna oturdum. Ablam da tarağı alıp yatağa, benim arkama oturdu. ilk önce saçımı taradı. Ardından da saçımı örmeye başladı. Saçımı örmesi biraz uzun sürmüştü. Bu yüzden içeriye Nergis abla girdi ve "Kahvaltıya gelmiyor musunuz?" Dedi.

Ablam "Hemen geliyoruz." Dedi ve örgünün bozulmaması için ucuna toka taktı. Ardından da "Annemin yaptığı gibi ucuna kurdele takayam mı?" Anne kelimesinin cümlede geçmesi beni hüzünlendirmişti. Sadece "Hayır" diyebildim. O odadan çıkarken ben düşüncelerime boğulmuştum.

Annem her zaman kurdele takmaya bayılırdı. Bu yüzden küçükken bana bir sürü kurdele almıştı. Her renkten vardı. O kurdeleleri her zaman saklıyordum. Her toka kutusunu açışımda ilk onları sayar, sonra toka alırdım.

En çok da annemin nasıl öldüğünü merak ediyordum. Kim öldürmüştü veya kendisi mi intihar etmişti yoksa bir hastalıktan dolayı mı ölmüştü hiç bir zaman anlayamamıştım. Birde şu 4 gün önce babam aradığında elimden telefonumu alan kız var. O kız bana çok benziyor. Kesinlikle bir bağlantımız var bence. Hani hikayelerde olur ya kızlar tanışır ardından akraba olduklarını öğrenirler. Bence böyle bir şey olabilir. Tamam, tamam çok fazla kitap okuduğumu kabul ediyorum.

Merdivenlerden inerken birisine çarpmamla dengemi kaybettim. Tam düşücektim ki güçlü kollar düşmemem için belime sarıldı. Başımı kaldırıp bakınca karşımda Cem'i gördüm.

Beni bırakırken "Süpriz! Aynı okula gidiyoruz. Ve bugün okula beraber gideceğiz." Dedi. Ardından beni süzerken "cok güzel olmuşsun." Dedi. Ben ise şaşkınlığımdan dolayı kekeleyerek "Te-Teşekkür ederim." Dedim.

"Evimizi nereden buldun?"

"Ablanla bir geçmişimiz vardı" deyince gözlerimi pörtleterek ona baktım. Gözlerimi açtığımı görünce " Şaka yapıyorum. Ablanın daha ismini bile bilmiyorum." Dedi.

"Güneş. İsmim Güneş. " Olamaz! Ablam tüm konuşmayı duymustu.

Ablam "Sende Cem olmalısın?.... Hadi aşağı insenize merdivendeyken baykuş gibi görünüyosunuz ." Diyerek göz kırptı ve mutfağa geçti. Bir Olamaz! daha . Olamaz! Olamaz! Cem buradayken babama eve bakmaya geldiğimizde olanları anlatamazdım. Ama Cem'e de "Sen git ben babama birşey anlatacağım" diyemezdim öyle değil mi?

"Seni arkadaşlarımla tanıştırmak için sabırsızlanıyorum" dedi Cem bir anda. "Hadi hemen gidelim"

Düşünmeyi bırakıp "Ama ben kahvaltı yapmadım"dedim.

"Okula giderken bişeyler alırız veya kantinden yersin?"

Aslında uzun zamandır dışarıdan yemiyordum. Benim için iyi olurdu. Bu yüzden hiç beklemeden "Olur." Dedim.

O ise ilk önce kahkaha attı ardından ise "Birileri dışarıdan yemeyi çok seviyor anlaşılan. Bunu öğrendiğim iyi oldu."

"Yok, öyle değil- " demeye çalışırken sözümü kesti ve "Hı-hı kesin öyledir"dedi.

"Off, karışmıyorum sana. " dedim.

Cem kapıyı açarken bende içeriye "Ben gidiyorum. " diye seslendim. Ardından Cem'in geçmem için tuttuğu kapıya yönedlim. Tabi ki Cem'e " Beyfendi bugün çok kibar" demeyi unutmadım. Dışarıya çıktıktan sonra miyavlayarak peşimden gelen kedimin başını okşadım. Ve "meow" diyerek kedime karşılık verdim. Beni tanıyan herkes kedileri ne kadar sevdiğimi ve kedilerin sesini çok iyi taklit ettiğimi bilirdi. Cem daha yeni öğreniyordu. Ama birşey dememişti. Cem birşey demediği için de arkama baktım. Arkamda değildi. Nereye gitmişti ? Tam eve girecektim ki Cem bağırarak beni korkuttu.

Ardından bahçe kahkaha sesleriyle dolarken kahkalarının arasından "Nasıl korktun ama !" Dedi. Kahkahaların arasından kelimeleri zar zor seçmiştim. Gözlerimi devirerek arabaya doğru gitmeye başladım. Ses gelmeyince tekrar arkama baktım. Cem yine ortalıkta yoktu.

"Cem hiç komik değil. Aç şu arabayı!"