Chapter 4: That voice...
GANON natapos ang unang araw ko na pag pasok sa school, May mga tao na hindi sanay sa presensya ko na kada maglalakad ako nandon yung bulungan at kakaibang tingin nila.
Sanay na ako, hinahayaan ko lang buhay nila yan wala akong pakealam.
Nandito na ko sa parking lot hinihintay ko na nalang yung tatlo, nakasandal ako sa my pinto ng sasakyan ni Zain.
may nakapasak na earphones sa tenga ko, nasa ganon akong posisyon ng may naramdaman akong nakatingin sakin pag lingon ko Si Saxon may kasama pa syang tatlong lalaki.
Inayos ko ang hood ko,at hindi tinaggal ang alis ang tingin ko sakanya ganon din sya. Hanggang sa napapapalit palit ang tingin ng mga kaibigan nya samin.
"Sayang gwapo ka sana, kaso anak ka ng mamamatay tao."Nanghihinayang na bulong ko.
Nakita ko na tumaas ang kilay nya habang nakatingin sakin,i raise my eyebrows too.
sumakay na sila ng kotse, sinundan ko pa sila ng tingin hanggang mawala sa paningin ko.
may alam kaya sila sa lahat ng ginawa ng tatay nila sa pamilya ko? hmmm..
Maya maya pa ay natanaw ko na ang tatlo naglalakad papunta sa gawi ko, Halatang inaasar nanaman ng dalawa si zain. napailing nalang ako, Kailan ba sila naging normal?
"Tagal."Singhal ko.
"Sisihin mo tong si Zain, Shanti ang kupad kumilos."turo ni Menard kay Zain. Nakakuha naman sya ng irap kay zain.
"Daldal nyo, lika na gutom na ko."Sabi ni Ventri.
"Patay gutom ka naman talaga,wala ng nakakataka don"Ngumisi ako ng biglang lumaki ang butas ng ilong nya.
"SmoooOooth!!"Sabay na sigaw ni Menard at Zain.
"Ang kapal ng muka mo Ashanti Devica kylos!"Gigil na sigaw nya,kaya lalong lumaki ang ngisi ko.
"I know,Thank you."Pamimilosopo ko sabay sakay ng kotse.
Buong byahe akong walang kibo habang sila nag iinisan, nangmakarating sa bahay nauna na akong bumaba sa kotse at umakyat sa kwarto ko.
Ah, peaceful...
padapa akong nahiga sa kama ko iniisip ko lang ang mang bagay nanangyari kanina di ko namalayang nag dere deretyo na ang tulog ko.
nagising nalang ako sa sunod sunod na katok sa pintuan ng kwarto ko, sabi nila masarap pumatay sa gabi, at kung sino man tong kumakatok ng malakas sa kwarto ko ang mapapatay ko ngayong gabe.
Kinuha ko ang maliit na knife sa ilalim ng kama ko at tyaka binuksan ang pintuan ng kwarto ko.
"Kakain na! Kanina pa ko katok ng katok!"Sigaw agad ni Menard ang sumalubong sa pagmumuka ko pag kabukas ko ng pinto.
"Alam mo ba? Nanaginip ako... may mamamatay ngayong gabi."Tinitigan ko sya ng seryoso sa muka.
"T-Talaga?... Sino?"
"Yung... Kumatok sa pintuan ko kanina."Sabi ko sabay labas ng knife.
Daglian syang umatras ng makita ang hawak ko, Yung atras naging takbo.Napangisi nalang ako ng mawala sya sa paningin ko.
Buang.
Sinarado ko ulit ang pintuan ng kwarto ko ang dumeretyo sa banyo para maligo,habang nakapikit sa ilalim ng shower nag flashback nanaman ang lahat ng nangyare 8 years ago.
nagtapis ako ng twalya at humarap sa salamin dito sa may banyo ko hindi ko maiwasang pasadahan ng tingin ang muka at ang balikat ko.
Isang malaking ekis ang nakaukit sa kaliwang pisngi ko dahilan para itago ko ang muka ko,Pinaglandas ko pababa ang palad ko sa balikat ko na nasunog... No sinunog.
When i was a child, they try ko kill me. They burn me alive, they though im died but im not.
Kinuyom ko ang mga kamao ko ng muli akong makaramdam ng galit, Hindi nga nila ako napatay pero... pinatay nila ang pamilya ko.
Let my demon out,fucker's.
Nangmatapos akong mag bihis ng maong pants at hoodie dumaan ulit ako sa veranda para maka alis ng mansion.
Naglalakad na ako palayo sa mansion, kagaya ng nakagawian nilagay ko ang hood ng hoodie aa aking ulo ang ang kamay ay nasa bulsa ng hoodie.
At sempre, hindi ko pwedeng kalimutan mag suot ng mask para itago ang madilim kong mundo.
Dinala ako ng mga paa ko sa isang tahimik na lugar, ilaw lang mula sa mga poste ang nag bibigay ng liwanag umupo ang sa swing ang itinulak iyon.
Minsan naiisip ko, Bakit pa ako binuhay?
Bakit hindi nalang din ako namatay?
Anong dahilan,bakit ako binuhay? kung unti unti lang din naman akong papatayin sa sakit,lungkot,galit,at hinanakit sa mga taong ginawang miserable ang buhay ko?!
Tumayo ako mula sa pag kakaupo at sinimulan nanamang sumigaw.
"Bakit ako?!, BAKIT MO SAKIN GINAGAWA TO?!... IF YOU WANT TO KILL ME SHOOT ME! DONT KILL MO LIL' BY LIL'! FUCK THIS LIFE!!!"
"Yeah, fuck this life. right?"Hindi na ako nagulat ng may maramdaman akong presensya dahil kanina ko pa yon nararamdaman.
Hindi ko na inabala ang sarili kong lumingon, pinakiramdaman ko lang kung anong gagawin nya.
"If you can't fight anymore, Call someone who can fight for you... And don't hate the world, hate your self for not fighting."
That... That voice...
Humarap ako ganon nalang ang gulat ko ng hindi ko na sya nakita, Hinanap ko sya sa buong park pero wala akong nakita.
Damn,impossible.
He's dead, My brother is dead.
Mayamaya napahinto ako hindi pa nag sisink-in lahat sa utak ko kung anong nangyare,What... what just happened?
Is that my brother?
but how?
He's dead, I see it.
If he is alive, how?
Damn you, kuya.
Baka na pipilikmata lang ako, Baka miss ko lang sya kaya ganito. Pinapaasa nanaman ba ako ng mundo?
