Theo jest wampirem, który lubi chodzić do klubu Pandemonium. Wrócił do swojego rodzinnego miasteczka, dlatego że wcześniej musiał wyjechać z powodu nie starzenia się.
Liam to zwykły nastolatek chodzący do szkoły. Lubi grać w lacrosse i czytać książk...
Dzisiaj pierwszy dzień szkoły. Szybko to minęło. No ale cóż niestety.
Westchnąłem wstając z łóżka.
Wykonałem poranne czynności takie jak umycie zębów, prysznic itp.
Ubrałem czarną koszule z Louis Vuitton, którą dostałem od bogatej ciotki ze Stanów i ciemne spodnie. Ułożyłem też włosy oraz założyłem na szyje łańcuszek z krzyżykiem.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Pod szedłem do lustra i stwierdziłem że wyglądam jak prawdziwy bogacz.
Wyszedłem z pokoju i skierowałem się do kuchni.
Przywitałem się z Mamą zwykłym „Cześć" i na szybko zjadłem kanapki przez nią zrobione. Ubrałem buty po czym przekroczyłem próg domu. Uświadomiłem sobie że będę musiał iść pieszo, więc szybko wyruszyłem w stronę szkoły zauważając, że zostało mało czasu.
Podczas spaceru rozmyślałem kto będzie nowym uczniem w mojej klasie. Podobno ma być to chłopak, ale jeszcze nic nie wiadomo.
Muszę dopytać Mason'a. - Stwierdziłem w myślach
***
- hej - przywitał się Mason
- no siema - odpowiedziałem
- mam pytanie?
- jakie ?
- kto to ten nowy ? - zapytałem
- Nazywa się Theo Reaken, ma 16 lat przynajmniej na tyle wygląda, Beacon Hills to jego rodzinne miasto, ale musiał się przeprowadzić nie wiadomo z jakiego powodu i też z jakiego powodu znowu wrócił. Nie wie co się stało z jego rodzicami. Nikt też nie wie gdzie mieszka ani z kim. - wypowiedział się
- Skąd ty to wszystko wiesz - zapytałem szczerze ciekawy i zdziwiony.
- Ma się swoje źródła - uśmiechnął się diabolicznie
- Zaczynam się ciebie bać - stwierdziłem z wyrazem twarzy który mówił, żeby się nie zbliżał
Po odbyciu rozmowy poszliśmy w ciszy do sali, gdzie miał się odbyć apel. Zajęliśmy miejsca po czym wypatrywaliśmy nowego ucznia.
- coś go nie widzę
- a ty wogóle wiesz jak on wygląda? - spytałem
- oczywiście, że tak - odpowiedziałem pewny - patrz to on ! - krzyknął tak żebym tylko ja usłyszał
Gdy tylko się odwróciłem w stronę nowego. Mózg odmawiał mi posłuszeństwa. Spiąłem się tak jak jeszcze nigdy dotąd. On jest... cudowny.
