මම ඔරලෝසුව දිහා බැලුවා.... රාත්‍රී එකොලහ පසුවී මිනිත්තු විසි පහකුත් ගතවෙලා... ම්ම්ම්.... එච්චර වෙලාවක්...
වැඩ සේරම ඉවර වෙනකොට හිතා ගන්න බැරි තරම් ඉක්මනට කාලය ගෙවිලා ගිහින්....
වීදියේ පෙනෙන මානයේ තිබුනු නිවෙස්වල විදුලි බුබුළු එක දෙක නිවෙමින් පැවතුනා.... මම සැත්කම් උපකරණ සේරම හෝදලා පැත්තකට කරලා සූදානම් වුනේ නින්දට යන්න....
පරිසරයේ තිබුනු මද සිසිලස ගැන තැකීමක් නොකර මම ගේට්ටුව වහන්න එලියට ආවා.... ඒත් එක්කම වීදිය දිගේ දුවන් ආව තරුණයෙක් හදිස්සියේම මගේ දර්ශන පථයට කඩා පාත් වුනේ හයියෙන් කෑ ගහන ගමන්....
"ඩොක්ටර්....!!! ඩොක්ටර්....!!! ආහ්... දෙවියන්ට ස්තූති වේවා.... ඩොක්ටර් ඉන්නවා... ප්ලීස්... ප්ලීස්.... මට උදව් කරන්න....."
අතේ ගුලි කරන් හිටපු ලේ තැවරුනු පොදිය ඉස්සරහට දිගු කරන ගමන් තරුණයා මට බැගෑපත් වුනා... සිද්ධිය මොන තරම් බරපතලද කියලා නොතේරුණත් මම ඉක්මනින් දොර ඇරලා ඇතුළට දිව්වා...
"ගේන්න.... ඉක්මන් කරන්න...."
සුළු මොහොතකට පෙර පිරිසිදු කර තැබූ සැත්කම් උපකරණත් පිරිසිදු අත් ආවරණත් අනෙක් දේවලුත් අරන් සූදානම් වෙන්න මට ගත වුනේ පුංචිම පුංචි වෙලාවයි.....
වෙව්ලන අත් වලින් පුංචි පොදිය සැත්කම් මේසය මතින් තියපු තරුණයා ටිකක් ඈතට වුනා....
නිර්වින්දනය කිරීමට අවශ්‍ය සියලුම දේවල් අරන් මේසෙට ඇවිත් මම ඉක්මනින් රෙදිකඩ ඉවත් කලා....
ඒ දර්ශනය දිහා බලන එක මොන තරම් වේදනාකාරී වුනත් මට මගේ හිත ශක්තිමත් කර ගන්න සිද්ධ වුනා.... ඒ අහිංසක ජීවිතේ බේරගන්න වුවමනාවෙන් මම මගේ කඳුළු නවත්ත ගත්තා.... ඔව්.... මම සුළු මොහොතකට ශක්තිමත් වුනා.... ඒත් ඒ පුංචි පොදිය ඔසවන් ආපු තරුණයාගෙ සුදුමැලි වුනු මුහුණින් පෙනුනේ ඔහු ඉතා ඉක්මනින් ක්ලාන්ත වීමට ආසන්න බවක්....
වේදනාකාරී හීන් කෙඳිරිල්ලක් සමඟ මේසය මතින් වැතිරිලා හිටියේ ලා දුඹුරු පැහැති කුඩා බලු පැටියෙක්.... රුධිරය වහනය වීම නිසාත් අධික වේදනාව නිසාත් ඒ පුංචි පැටවාගේ ශරීර ශක්තිය බොහෝ සෙයින් අඩපණ ව තිබුනා...
