Elindeki telefonda dün gece Yuta ile çekildikleri selfielere bakarken kulağının arkasında hissettiği nefes yüzünden sıçrayarak arkasına dönmüş, elinden kayıp giden cihazın Taeyong'un elinde olduğunu gördüğü gibi hızla ayağa kalkmıştı Dongyoung.
Gözleri korkuyla kaşları çatılı bedenin üzerinde geziniyor, ne tepki vereceğini kestiremediğinden sessizce bekliyordu kedi gözlü beden.
"Gece Yuta'yla mıydın?"
"E-Evet?"
Başını salladı ve telefonunu uzatıp gülümsedi Taeyong. "Keşke bana haber verseydin, dün seni o kadar bekledim Young-ah."
Dongyoung, Taeyong'un dediği şeylerle şaşkınlıkla ağzını açarken beyaz saçlı bedenin dudaklarını saran gülümsemenin sinir dolu olduğunu fark etmesiyle birkaç adım geriye doğru çekildi. Gülümsüyor olabilirdi, lakin Lee Taeyong şu an sinirden seğiren sağ gözüne zar zor engel oluyordu.
"Be-Ben...uygun olmaz diye düşündüm..." Eliyle ensesini kaşıyıp gülmeye zorladı kendini Dongyoung, halbuki dokunsalar ağlayacak kıvama gelmişti. "Sonuçta artık bir sevgilin var."
"Sevgilim mi?"
Tek kaşı havaya kalkan beden alayla kıkırdamaya başlarken Dongyoung daha fazla Taeyong ile aynı ortamda kalmanın kötü sonuçlar doğuracağını hissedip sessizce ayrılmak istedi yanından, fakat kolunun tutulması ve boş sınıfın birine sokulmasıyla neye uğradığını şaşırmış, üzerine doğru yürüyen Taeyong'un gömleğinin düğmelerini çözmeye başlamasıyla anlamıştı her şeyi.
"Taeyong, okuldayız!"
"Sen sevgilim mi var sandın cidden?" Dongyoung'un yaslandığı duvara elini sertçe koyup kedi gözlü tavşanın üzerine doğru eğildi sinirle, irisleri adeta yanıyordu Lee Taeyong'un. "Seninle beraber geçirdiğimiz onca şey sonrasında bir sevgili yaptığımı mı düşündün?!"
"Taeyong-"
"Sana inanamıyorum Young-ah..."
Dongyoung'tan uzaklaşıp başını iki yana salladı Taeyong, gözlerinde hayal kırıklığı vardı ki, bunu en iyi Dongyoung anlardı.
Çünkü onlar çok iyi arkadaşlardı.
"Sana gerçekten de inanamıyorum..."
♥︎
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
