ben normalde.. yapamıyorum yapamıyorum konuşamıyorum beceremiyorum anlatamıyorum o kadar büyük bir bataklıktayım ki burası çok büyük bir boşluk ve kimsenin uzatmaya çalıştığı, uzatabilceği bir dal yok.. kimse bana yolu göstermiyor oysa gösterseler belki çıkarım burdan belki derdimi anlatabilirim ama burası o kadar büyük bir boşluk derecesi ki artık üzüntün sinirle dönüşüyor, durmadan şekerin düşüyor, depresyondan kilo alıyorsun, sinirden baygınlaşıyorsun, ne yapacağını bilmiyorsun ,dertlerini anlatsan bile artık sana söylenen hiç bir söz hiçbir şey ifade etmiyor mutlu olamıyorsun yapamıyorsun desteğe ihtiyacın var ama o bataklık artık insanlar yüzünden o kadar kirlenmiş ki o kadar derinleşmiş ki hiç bir şey işey yaramıyor yapamıyorum içimi bile dökemiyorum içten çok mutsuz, hissiz, dışardan ise çok sinirli ve öfkeli biriyim nasıl olmam gerektiğini bilmiyorum bilmiyorum yapamıyorum yapamıyorum hayır hayır hayır ellerim titriyor yapamıyorum ağlıyorum ama yine yapamıyorum artık ağlayamıyorum giderek hüçsüzleşiyorum burası bana göre bir yer değil yapamıyorum yapamıyorum yapamıyorum...
Sanırım panik atak geçiyorum ne yaşadığımı bile bilmiyorum yardım edin yapamıyorum yapamıyorum
