ร่างสูงของผมในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตาเดินถือถุงกระดาษสีน้ำตาลวนไปทั่วห้าง จนมาหยุดเข้ากับบันไดสีดำที่ขยับเคลื่อนที่ได้ เจ้าสิ่งนี้คือบันไดหรือ ทำไมมันถึงขยับได้ล่ะ ขณะที่กำลังตกใจกับของล้ำสมัยก็มีหญิงสาวสองคนเดินขึ้นเจ้าสิ่งแปลกใหม่นั่นขึ้นไป เธอเพียงก้าวขาแค่ก้าวเดียวก็สามารถขึ้นไปอีกชั้นได้
"กระแอม อู้ววว... สุดยอด อู้ว" ผมเก็บอาการตื่นตาตื่นใจกับสิ่งตรงหน้าเอาไว้ไม่อยู่จนในที่สุดก็เผลอแสดงออกมาอย่างมารู้ตัว จังหวะนั้นเองผมก็ก้าวขาตามหญิงสาว แต่เมื่อปลายเท้าแตะที่สิ่งสีดำก็สังเกตว่ามันขยับเพิ่มขึ้นทีละขั้น ด้วยความตกใจทำให้ผมกระโดดออกจากบันไดเคลื่อนที่พร้อมกับร้องเสียงหลงจนผู้คนแถวนั้นหันมามองผมกันเป็นตาเดียว สังเกตได้ว่ามีคนแอบหัวเราะในท่าทางเงอะงะของผมด้วย
ผมกระแอมหนึ่งทีจากนั้นก็เก๊กหน้าขรึมเดินออกจากบันไดเคลื่อนที่นั่น เมื่อออกมาไกลแล้วก็ถอนหายใจโล่งอกออกมาเต็มปอด เจ้าบันไดนั่นน่ากลัวจริงๆ แวบแรกที่เห็นก็ดูตื่นเต้นดีออก แต่พอได้สัมผัสก็ค้นพบว่ามันน่ากลัวกว่าที่คิด ทางที่ดีอยู่ไกลจากเจ้าสิ่งนั้นดีกว่า คิดได้ดังนั้นผมก็เดินออกจากตึกที่มีแอร์เย็นฉ่ำ
ผิวขาวของการกลับมาเป็นมนุษย์กระทบเข้ากับแสงแดดที่เจิดจ้าจนส่องประกายวิบวับ ผมก็สัมผัสได้ถึงไอร้อนจากดวงอาทิตย์ ให้ตาย พอออกมาข้างนอกเหมือนอยู่ในนรกเลยแฮะ อืม ผมยืนคิดอยู่นานว่าจะไปทางไหนต่อดี สุดท้ายก็อุ้มถุงกระดาษสีน้ำตาลเดินกลับเข้าไปในตึกที่ตัวเองพึ่งออกมา ในใจก็คิดว่ากลับไปตากเครื่องผลิตลมข้างในนั้นดีกว่า
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ที่ผมนั่งอยู่ตรงนี้ ผู้คนที่เดินขวักไขว่ไปมาเริ่มบางตาก่อนจะไม่เหลือเลยสักคน ท่ามกลางความแปลกใจ ก็มีหญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาทักผมในมือของเธอถือไม้กวาดอยู่ด้วย "พ่อหนุ่ม"
YOU ARE READING
สุสานของคุณปู่
Fantasyเขาถูกฆ่าตายในสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นเพียงวิญญาณเร่รอนที่นั่งรอวันไปเกิดใหม่อยู่ในสุสานร้างแห่งหนึ่ง ขณะที่เฝ้ารออย่างไร้ความหวังเขาก็ได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง หรือว่านี่จะคือการเกิดใหม่?
