สมปอง
ผมเดินตามเด็กหนุ่มคนนั้นไปที่ประตูทางเข้าก็เจอเศษเหล็กเคลื่อนที่จอดอยู่ตรงทางเข้าสุสาน เมื่อประตูรถด้านข้างถูกเลื่อนเปิดออกผมก็กวาดสายตาสำรวจภายในตัวรถที่โล่งกว้าง จากนั้นก็ก้าวขาขึ้นไปนั่งบนรถก่อนจะสังเกตว่าที่ตรงนี้กว้างกว่าที่คิด หลังจากเสียงปิดประตูถูกเลื่อนปิดลง เด็กหนุ่มอีกคนก็วิ่งไปเปิดประตูข้างหน้าก่อนจะขึ้นไปนั่งในช่องแคบนั้นและในตอนนั้นเองที่ผมสังเกตเห็นว่ามีอีกคนอยู่บนรถด้วย เดาได้เลยว่าต้องเป็นคนที่ถือสิ่งที่เรียกว่าโทรศัพท์ในคืนนั้นแน่
เขาหันมาทักทายผมก่อนจะแนะนำตัวให้ผมรู้จัก ทำให้ผมรู้ว่าเด็กหนุ่มสองคนนั้นชื่อเกมกับสไปร์ สมัยนี้ชื่อของคนดูแปลกหู ไม่มีเอกลักษณ์ของความเป็นไทยหลงเหลืออยู่เลย แต่ก็ยอมรับเลยว่าเสื้อผ้าที่ทันสมัยพวกนี้ทำให้ผมรู้สึกสบายตากว่าแต่ก่อนมาก เมื่อรถแล่นกับเข้ามาสู่ตัวเมือง เด็กหนุ่มที่ชื่อเกมก็เอ่ยถาม
"นายชื่ออะไร"
"สมปอง"
"จริงดิ" รอบนี้สไปร์เป็นคนถามผม
"ชื่อข้ามันมีปัญหาเรอะ"
"ฮ่าๆ ชื่อนายยังกับพวกมนุษย์ลุงเลยแฮะ" สไปร์กล่าวพร้อมกับหัวเราะลั่นรถ
"มนุษย์ลุง?" มนุษย์ที่เป็นลุง "มีลุงที่ไม่ใช่มนุษย์ด้วยหรือพวกเองถึงเรียกเขาว่ามนุษย์ลุง"
"โอ๊ยยยย นายไปอยู่ที่ไหนมาถึงไม่รู้ศัพน์นี้กันฮะ" สไปร์
"มนุษย์ลุงก็คือคนแก่ที่ชอบทำตัวโบราณน่ะ วัยรุ่นเอาไว้เรียกกัน แต่ส่วนใหญ่มนุษย์ป้าจะโดนเรียกเยอะกว่า" เกมอธิบายโดยที่ตาก็จ้องมองออกไปนอกรถ
"......"
ไม่กี่นาทีต่อมาสิ่งที่เคลื่อนไหวก็จอดนิ่งกับที่ เกมคนขับรถจึงหันมาบอกผมว่าถึงแล้วจากนั้นสไปร์ก็ลงจากรถมาเปิดประตูรถให้ผม เมื่อก้าวขาลงมาก็พบกับตึกสองชั้นที่มีสภาพเก่าโทรม
ESTÁS LEYENDO
สุสานของคุณปู่
Fantasíaเขาถูกฆ่าตายในสงครามโลกครั้งที่สอง เป็นเพียงวิญญาณเร่รอนที่นั่งรอวันไปเกิดใหม่อยู่ในสุสานร้างแห่งหนึ่ง ขณะที่เฝ้ารออย่างไร้ความหวังเขาก็ได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง หรือว่านี่จะคือการเกิดใหม่?
