Δεν το συνηθίζω μα ζω για εκείνα,
Τα λίγα, Τα πολλά, Τα δύσκολα, Τα ευχάριστα...
Εκείνα που με όμορφα λόγια μου κρατούσαν την ανάμνηση ζωντανή, και πέθαιναν μια άλλη ασυνείδητα.
Μα πόσο να αντέξω μακριά της;
Όταν η αγκαλιά έχει γίνει παρηγοριά στην ζωή μου. Με την Ανατολή και την Δύση το ξέρω, Με τις μέρες να περνούν σαν νερό, και εγώ έτσι όπως στην αρχή να την κοιτώ, και να την ερωτεύομαι κάθε μέρα..
Περισσότερο ..
Την στιγμή που η παλέτα με τα χρώματα ξεθώριαζε κάθε μέρα, κάθε χρόνο, σε θυμάμαι.
Αν δεις με ανοιχτά μάτια θα καταλάβεις πως ακόμη και η γη, αγάπησε το ηλιοβασίλεμα.
Με την πρώτη ματιά!
ESTÁS LEYENDO
ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΟΥ
Poesíaένα βιβλίο μιας νέας εποχής μιας αρχής τέλους συναισθηματικού πολέμου! αφιερωμένο!! κάθε ποίηση είναι βιωματική από βιωματα και από καταστάσεις που έχω ζήσει ή μου έχουν διηγηθεί.
