ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΟΥ

Ανάσα πριν το τέλος

Δεν πέρασε λεπτό, της φαντασίας μου να φτάνει στο άπειρο του κάπου, με την δύναμη να σε αγγίζω και να μυρίζω το άρωμα σου.

Δεν πέρασε στιγμή να έχω και να δίνω, χαμόγελο που έγινε στοργή, σε φαντασμένα συναισθήματα, που απόκρυφα ήθελαν μια αγκαλιά τα βράδια.

Κάποια καλοκαίρια, με έρωτα στα βλέμματα μας, που αέρας έγινε μέσα σε ένα σκοτάδι και σε έναν ήλιο κάποιο πρωινό.

Με κάποια αστέρια στον ουρανό με μια δροσιά στην θάλασσα, μια αγκαλιά, που ήταν λες και παρακαλούσε να συνεχίσεις.

Και σε ένα μέρος που η φαντασία μεγάλωνε δίπλα στην Δύση του ήλιου, με ήχο αξέχαστο, με αέρα που μόνο νοσταλγία θυμίζει, σε ένα χαμόγελο με κάποια γιατί στα δήθεν σ'αγαπώ σου.

Και μιας στιγμής αδυναμία την περνούσες, σαν να ήταν εκείνο το απόλυτο δικό σου της στιγμής που ζούσες.

Και μια σκέψη να σου έρθει
στην στιγμή, που έχεις καταθέσει του εαυτού τα λάθη.

Σε μια μπόρα που έρχεται για να γιατρέψει την καταστροφή της.

Και σε μιας μέρας ζωής που μετρούσες ανάσες πριν το τέλος.