Aşka baba dedik, bizi yetim bıraktı
Yakarım bu şehri evlendiğim gün liselim
Kula bela gelmez hak yazmadıkça hak bela yazmaz kul azmadıkça.
Rampaların ustasıyım,gözlerinin hastasıyım
Şimdi küçük olduğuna amcası büyünce Tır olacak
Yollar biter hasret bitmez
Sollama machup ederim seni
Gençliğine güvenip vakit çok erken derken belki de elveda bile diyemezsin giderken
Zalim dünya aslanı kediye boğdurdun.
Acele giden ecele gider
Yaprak dalından kopmuş bir kere rüzgâra ne hacet
Diyorlar ki çıkmazmış bu rüya,sen kim ben kimmişim güya
Dünya dikenli bir hayat sevenlerde mi kabahat?
Gönlünde yer yoksa güzelim fark etmez ben ayaktada giderim
Karayollarında değil senin kollarında öleyim.
Bir kış güneşine bir de kız gülüşüne inanma
Düşmanlarınızı sevin çünkü kusurlarınızı size yalnız onlar açıkça söyleyebilirler.
Akrep etmez akrabanının ettiğini kimse bilmez akrabadan çektiğini.
Tavşan dağa küsmüş,dağın haberi olmamış.
Bahane göbek deliğine benzer,herkeste bir tane bulunur.
Baktın ki kar havası dön eve kör olası
Dinle sana bir nasihat edeyim
Hatırdan gönülden geçici olma
Yiğidin başına bir iş gelirse
Onu yâd ellere açıcı olma
Mecliste arif ol kelamı dinle
El iki söylerse, sen bir söyle
Elinden geçtikçe iyilik eyle
Hatıra dokunup yıkıcı olma
