Bring Me Back To the Life ||JenKai||

I'm About to Lose My Mind (1x9)

SELAMM,

YİNE ÇOĞU BÖLÜMDE OLDUĞU GİBİ KÜÇÜK BİR UYARI YAZISI KOYAYIM DEDİM

BÖLÜMDE ZORBALIK TARZI KISIMLAR VAR EĞER RAHATSIZ OLABİLECEKSENİZ UYARMAK İSTEDİM

SİZİ SEVİYORUM KEYİFLİ OKUMALARR

Yixing'in söylediği şeyin yalan olabileceğini düşünmüş ve gidip önce Sehun'a sormuştum,sonrasında ona da güvenmeyip bir başkasına,sonra bir başkasına...

Hayır Yixing bana yalan söylememişti,söyledikleri tamamen doğruydu.

Jongin ölmüştü hem de bir hafta önce.

Bunu öğrendiğimde ağlayamamıştım bile.Hâlâ da ağlayamıyordum,sadece şoktaydım.

Eve dönüp direkt odama çekilip yatağıma geçtim ve yatağımda uzanan Kuma'nın yumuşak tüylerini okşamaya başladım.

Ardından Kai de kucağıma gelip sevgi istediğinde diğer elimle de onun başını okşamaya başladım.

"Rüyada mıyım yoksa?"

Köpeklerimin bana sessiz bakışlarının ardından kendi kendime gülmeye başladım ve başımı iki yana salladım. "Ben dün onu gördüm,dün yanımdaydı."

Konuşmalarımdan sıkılan Kuma yatağımdan kalktı ve ağzıyla yerden oyuncağını alıp taşıyarak odadan çıktı.

Arkasından Kai de odadan çıktığında tepkisiz bir şekilde arkalarından bakıyordum.

Hâlâ o şokun içerisindeydim ve olanları tam olarak sindiremeyip idrak edemiyordum.

Belki uyumak iyi gelebilirdi,eğer rüyadaysam uyanırdım değilsem de bir şekilde olanların farkına varırdım.

Battaniyemin altına girip gözlerimi kapadım ve uykuya dalmak için küçükken annemin bana söylediği ninniyi mırıldanmaya başladım.

Kendimi iyi hissetmediğim ve yardıma ihtiyacım olan zamanlarda bunu söyler ve kendimi iyi hissederdim.

Gözlerim ağırlaşmaya başladığında söylemeyi bıraktım ve kendimi uykuya bıraktım.

"Jennie."

Uyandığımda yatağımda birinin olduğunu fark etmek beni korkutmuştu.

Gözlerimi açmayı başardığımda ise bu kişinin Jongin olduğunu görmek bir anda tüylerimin ürpermesine sebep olmuştu.

Şok içerisinde ona bakmayı sürdürürken o gayet normal bir şekilde kaşlarını kaldırıp "Hey ne oldu?" diye sordu.

"Git."

Sesim titriyordu,vücudum da aynı şekilde.Nefes alış veriş dengemin de bozulduğunu hissedebiliyordum.

"Jennie ne oluyor?"

"Jongin git,git buradan."

"Kötü bir şey mi yaptım?"

"Git diyorum gerçeğe dönmeliyim git."

Bileklerimi nazikçe kavradığında ve dokunuşunu gayet net bir şekilde hissedebildiğimde korkum ikiye katlanmıştı.

"Jennie neyin var?"

Aklıma gelen şey beni daha da ürpertmeye yetmişti.Ya akıl sağlığımı çoktan kaybettiysem?

Belki de Yixing'in söylediği gibi Jongin'i hayalimde görüyordum ve her geçen gün daha da deliriyordum.

"Gözlerimi kapattığımda gitmiş ol lütfen."

Titrek bir şekilde nefes alıp verdim ve gözlerimi kapatıp beklemeye başladım.