အနီရောင်သွေးတစ်စက်ရဲ့ ချစ်ခြင်း ( အနီေရာင္ေသြးတစ္စက္ရဲ့ ခ်စ္ျခင္း )

၂

ချန်အန်းမြို့တော်က လွန်စွာစည်ကားလှပေ၏။ မြို့လည်လမ်းမကြီးထက်မှာ အစား
အသောက်ဆိုင် အဝတ်အထည်ဆိုင်​ကြီးတွေ
များစွာရှိသည့်အပြင် မျက်စိတဆုံးကြည့်မဆုံးနိုင်တဲ့လမ်းဘေးစျေးသည်များရဲ့ အမျိုး
စုံသော စျေးဆိုင်ငယ်လေးတွေကိုလဲမြင်တွေ့ရပြန်သည်။

' သခင်လေး....  ဒီမှာ ရေ ရပါပြီ '

အပြာနုရောင်ဝတ်စုံနဲ့ မိန်းကလေးက အကြမ်း
ပန်းကန်တစ်လုံးကို ခရားထဲကရေတစ်ချို့
ထည့်ကာ သေချာသန့်စင်ပြီးမှ စားပွဲပေါ်ချပေးရင်း သူမနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ ထိုင်နေတဲ့ အဖြူရောင်ပိုးသားဝတ်စုံနဲ့လူကို တရို
တသေ ပြောလိုက်တော့ ထိုသူရဲ့ မျက်နှာချောချောက အလိုမကျစွာ တည်တံ့သွားရပြီး
မျက်ခုံးထူထူနှစ်ခုက သိသိသာသာတွန့်ချိုးလို့သွားခဲ့သည်.....

' အိုက်ရား ...... ကျူးကျူး ငါမင်းကိုဘာမှာထားလဲ......  သခင်လေး သခင်လေးနဲ့ မခေါ်ပါနဲ့ဆို '

အလိုမကျစွာ စကားပြောလေတိုင်း ချောမောခန့်ငြားတဲ့ရုပ်ရည်နဲ့မှမလိုက် နှုတ်ခမ်းပါးလေး ခပ်ထော်ထော်ဖြစ်လာတတ်တဲ့ သူမရဲ့
သခင်လေးကိုကြည့်ပြီး ကျူးကျူး တစ်ယောက် ဟန်မဆောင်နိုင်ပဲရယ်လိုက်မိသည်နှင့် ချက်ချင်းဆိုသလို ဆေးခါးတစ်ခွက်လို
ထိတ်လန့်ဖွယ်ကောင်းတဲ့ အကြည့်စူးစူးတွေ
သူမဆီ ဒိုင်းကနဲပို့လွှတ်လိုက်ပြီး....

' မရယ်နဲ့ ...... မင်းဟာလေ ဘယ်လောက်ပြော
ပြောမှတ်မထားတဲ့အပြင် ငါ့ကိုပါလှောင်ရယ်
နေသေးတာလား '

သခင်ဖြစ်သူက အလိုမကျသလိုပြောရင်း လက်ကိုပိုက်ကာ အကြည့်တွေကိုတခြားနေရာတစ်ခုဆီ ပို့ထားလိုက်တာကြောင့်
သူမ မနေသာတော့ပဲ ပြန်ချော့ဖို့စဥ်းစားရပြန်
တော့သည်။

လှလှကလေးကျစ်ထားတဲ့ ကျစ်ဆံမြီးသေးသေးလေးတွေကို လက်နဲ့ဝှေ့ရမ်းဆော့ကစားရင်း ခေါင်းထဲလက်ကနဲဝင်လာတဲ့အတွေး
တစ်ခုကြောင့်....

' သခင်လေး...  ရှင်တကယ် ပန်းတောင်ကြား
က်ိုသွားနေမလို့လား....  '

ထိုမေးခွန်းကိုမေးနေရင်း သူမသခင်ရဲ့မျက်နှာကို အာရုံစိုက်ကြည့်နေမိတာမို့ ရုတ်တ
ရက် လေးနက်သွားတဲ့ အကြည့်စူးစူးတွေကို
မြင်လိုက်ရတော့ ကိုယ်လေးပါတွန့်သွားမိပြန်
ပါပြီ...