Bazen hayatına son vermek istersin,
Düşünürsün ailen, bağlı oldugun ailen. Konuşmaya deger sanarsın bazılarını anlatırsın.
Seni anlıyormuş gibi yaparlar inanırsın beni anlıyor kendimi daha iyi hissetdiriyor. Aslınla anlatman seni daha çok dibe çekiyor.
Gece yarısı elimde telefon eski sevgililerimin profillerini karıştırıyorum kimisinin sevgilisiyle resimleri kimisi gotik,
Sevgilisi olanları kıskanıyordum. Çogu sen gibisini görmedim derlerdi.
Ee hani ozaman nerdesin. Deger verdigimden degil, bi zaman sonra kırılıyorsun.
Saat 04.
Ahh hiç gündüz olmasa.
Etrafıma göz gezdirdim.. Bu evi sevmiyordum, mutfaga gidip kendime bişiler hazırladım o sıradada uçak biletlerine bakıyordum.
İndiana.
09.00 tek kişilik bilet alındı..
Bulaşıkları yıkayıp odama geçtim, sevdigim elbiselerimi yatagımın üzerine koydum. İç çamaşır çekmecemi açtıgımda hepsini kucaklayıp yataga koydum. Ee olmazsa olmazım iç çamaşırlarımdır.
Bavulum hazırdı, saat 7.48 di çok dakikdim.
Taksi çagırıp havalanına gitmesini söyledim.
Veda edecegim kimse yoktu. Aslında vardı ama onlar benim için vardı ben onlar için yoktum.
Havaalanına geldigimde 8.20 civarıydı bavulumu teslim etmişdim passportum hazırdı zaten.
Uçaga binip koltugumu buldum. Gözlerimi yumdum.
Asıl ilgimi çekense gerçekden gidiyormuydum..
