THAT COLD PROFESSOR IS MY HUSBAND

CHAPTER 42

|EXPECT WRONG GRAMMAR|
|AND TYPOS|

|GUN SHOT|

Totoo ngang masakit malaman yung katotohanan. Na sa sobrang sakit mas gugustuhin mo nalang na maging panaginip ang lahat ng nalaman mo.

Diba dapat masaya ako. Kasi eto na, eto na nasagot na lahat ng tanong ko, nasabi ko na sa kanila lahat ng hinanakit ko. Pero bakit mas lalo akong nasaktan ngayong nalamn ko na.

"Glenn!!" Sigaw ng kung sino kaya napalingon ako at saktong may papadaan na truck. Natulos ako sa kinatatayuan ko at nanlaki ang mata

Napapikit ako dahil sobrang lapit na ng truck sakin. Ganon na ba ako kalutang para hindi mamalayan na naabot ako sa high way

Pero imbis na tumalsik ay may biglang humablot sakin at sabay kaming nag pagulong gulong sa daan.

Napaiyak nalang ako dahil.....bakit nya pako niligtas gusto ko ng mamatay, pagod na ako, pagpahingahin nyo/nila nako.

"Thanks good, your safe now" bulong nya at hinigpitan ang yakap nya. Nakahiga parin kami at nasa ibabaw nya ako.

Dahan dahan syang tumayo at inalalayan ako

"Ano bang pumasok sa isip mo, para magpakamatay ka ha!" Sigaw ni Abo. Bakit sa tuwing sukong suko na ko dumadating sya. Iyak lang ang sinagot ko sa kanya

"A-ayoko na Ashton.... G-gusto ko nang ma-mamatay" iyak kong sabi. Pagod na kong masaktan ng paulit ulit. Di ko inaasahan yung naging tugon nya......

......Niyakap nya ko ng mahigpit.

"Wag mong gawin yun. Pano na ko pag namatay ka. Naisip mo man lang ba ang mararamdaman ko pag nawala ka" sinserong sambit nya habang kayakap ako

Bat ko nga ba sya nakalimutan. Yung taong laging anjan pag kailangan ko. Yung taong takbuhan ko. Yung taong mahal ko. Yung taong mahal din ako. At yung taong dahilan ko para mabuhay. Bat ko sya nakalimutan??

"Sorry" tanging nasabi ko at ginantihan sya ng yakap

I'm so lucky to have this man

"Shh don't cry, always remember that I'm always here" Aniya at masuyo akong hinalikan sa noo

"Are you sure that you're ok"

"Ha!?"

"Stop thinking" nginitian ko lang sya. Masyado syang oa

"Sigurado kang ayaw mong magpadala sa hospital" pangungulit nya

Andito kami ngayon sa isang hotel. Ayaw kong umuwi baka pagbuntunan ko ng galit yung squammy girl na yun. Asa bahay pa daw yun e. Tas eto namang si Abo gusto akong ipa ospital. Wala namang masakit sakin. Maliban sa damdamin ko (╯︵╰,)

Naupo sya sa tabi ko dito sa paanan ng kama. Niyakap ko naman sya agad.

"Thank you" biglang sabi ko

"For what?"

"For saving me.........For everything" madamdaming sabi ko

"Nah! It's my responsibility to do everything for you"

"Alam ko pero salamat padin" magiliw kong sabi bago sya hinarap

"I'm so lucky to have you in my life" out of nowhere he said

"Eh? Ako nga yung maswerte eh"

"Ako"

"Ako kaya"