Regret Turns Into A Blissful Acceptance

RTIABA-01

We have different kinds of regret.
And here's my story of regret that turns into a blissful acceptance.

Nag angat ako ng tingin sa lalaking nasa aking harapan,basa ang aking uniporme dahil sa natapong tubig nang isaboy niya kanina saakin.unti-unti na ring dumarami ang mga nakapaligid saamin na mga estudyante,mula highschool hanggang senior highschool.

"Anong problema mo Eragon?"

Nanatili akong nakatayo at nanlalamig sa tubig na kanyang sinaboy saakin,ngunit gusto ko lamang itanong kung anong nagawa kong kasalanan sa kanya.
"Anong ginawa mo kay fria?!"

Napakunot ang nuo ko sa kanyang sinabi.bakit? ,Anong ginawa ko kay fria?.lito ko siang tiningala,i saw the anger of his eyes towards me.its like deja vu for me,those emotion he give when someone hurt me before...

"Ano bang sinasabi mo?"

Lalo kong nakita ang galit sa kanyang mata.bakit parang hindi na sia ang eragon na kilala ko?,naisip ko ung mga panahon na sinabi niya saakin na malaki na raw ang ipinagbago ko,ganito rin ba iyon?,ansakit pala makita..

"Nasa ospital si fria!dahil sa mga kalmot at sabi niya ay ikaw ang nakaaway niya!"

Nanlaki ang aking mata matapos kong marinig ang kanyang sinabi.nag kausap nga kami ni fria pero hindi ko siya sinaktan.anong nangyayari?!

"Wala akong ginawa sa kanya!,pinuntahan niya ako kanina pero nag usap lang kami,wala akong sinaktan eragon!"

Muli kong sinubukang tumayo upang makaalis na,walang mangyayari kung patuloy kong papatulan ang isang Herrera. Mula sa kumpol ng tao nakita ko ang ang bahagyang paghawi nila.Erika Laximana is running with some techers.

"Mam eto pong si eragon ay sinabuyan ng tubig ang aking kaibigan!"

Histerikal na sabi ni erika,daglian lamang ang tingin nila kay eragon tsaka kami sinabihang mag punta sa dean's office.napailing na lamnag si erika sa nagyayari,parati na lang kasing ganito,paulit ulit na nangyayari pero dahil nga sa Herrera siya malaking bagay ang apelyido niya.

Naunang kinausap si eragon sa loob,alam kong walang mangyayari pag babago kung pipilitin ko ang hustisya para saakin.pag labas ay isang ngisi lamang nag ibinigay nito saakin bago umalis.isang malalim na buntong hininga tsaka ako nag pasya na pumasok sa loob.

*****

"Atee!!!!!"

Mula sa maliit na bahay gawa sa bato agad napawi ang lungkot ko,alam kong pag may ganitong away kami ni eragon bigla na lamang may dumaratong na mga groceries,nung una ay nagulat pa kami dahil hindi namin alam kung knaino galing hindi rin nag sasalita ang mga nag dadala rito ng mga pagkain pero sa tinagal tagal ay natanto ko na mga tauhan sila ng pamilya Herrera.

"Anak!,dalian mo at nag padala na namn ang pamilya Herrera ng mga groceries sapat na saatin ito ngayong buwan.!"

Mapait akong ngumiti.kung alam niyo lang ma,kung alam niyo lang na kada may ibinibigay dito ang pamilyang iyon tsaka ako napapahiya sa karamihan.ni ha,ni ho wala kayong maririnig saakin dahil siguro eto na lang muna ang puwede kong maitulong sainyo.

days passed i haven't seen eragon,hindi ko alam kung natutuwa ako o ano pero mas mainam siguro na wala muna siya,kahit hanggang matapos ang school year...

pero may mga bagay talagang mahirap hilingin sa hangin dahil maaring mag katotoo ito.

"Bes! Makakapag tapos na rin tayo! Sa wakas mag ka-collage na us!"

Masayang wika ni erika saakin,papunta kami ngayon sa quadrangle ng school dahil dto gaganapin ang ceremonya para sa graduation.its been months since i saw him running,walking,and playing here in our school quadrangle,i should be happy right?,i should be lucky that my wish come true,but i know half of me wants to know his whereabouts.