"Burası gerçekten ev mi yoksa çöplük mü?" Jennie kendi evinden büyük ama bir o kadar da kirli evi görünce şaşırmıştı. Tamam yalnız yaşayan bir erkekti fakat temiz olmak için kadın olması şart değildi ki.
"Ne olmuş ki?" Taehyung ne olduğunu gayet iyi biliyordu. Evi leş gibiydi ama bu Jennie'yi ilgilendirmiyordu. 1 gece kalacaktı sadece, misafirse öyle davranmalı.
"Ne mi olmuş?! Evin toz içinde, her yerde sipariş verdiğin pizza ve hamburger kutuları var. Içki şişeleri evin ortasında! Salonundaki koltuğun üzerinde kaç yane battaniye var sayamıyorum bile! Cidden sabrın da var böyle yaşamaya!" Abartılı şekilde konuşan kıza gözlerini devirdi. Aslında hak veriyordu ona ama bunu bilmesine gerek yoktu. Üste çıkmak daha iyidi ona göre.
"Sana ne? Ev benim değil mi?"
"Ben burada kalamam. Takıntım var benim." Gitmek için adımlayan kızın bileğinden tutarak durdu Taehyung.
"Saçmalama istersen. Bak o ev soğuk ama burası sıcak."
"Umrumda değil. Pardon ama utanmasan evin ortasına sıçarsın." Gülmemek için kendini zor tutan Taehyung Jennie'ye teklif sundu.
"Ne yapmalıyım o zaman?"
"Bana yardım et evi temizleyelim." Taehyung bıkkınlıkla kabul etti. Namjoon onda rica etmişti yine. Bu yüzden gecenin bir vakti Jennie'yi kendi evine getirmişti. Uzun zamandan sonra evinde ilk kez biri kalıyordu. Namjoon ve Hoseok dışında tabii.
"Pekâlâ. Hadi gel bana temizlik için ihtiyacımız olan şeylerin yerini göster."
🍁
Gece saat neredeyse 3tü. Yeni bitmişti temizlik. Taehyung ve Jennie temiz koltuklara yorgunlukla kendilerini bırakmıştı.
"Ah yoruldum ama buna değdi, az önceki bokluktan eser kalmadı!" Taehyung her ne kadar evine bok diyen kıza cevap vermek istese de bir şey diyemedi çünkü Jennie haklıydı. Ev tertemizdi şimdi.
"Banyoyu kullanabilir miyim? Duş almam lazım. Terledim de." Mahcup ifadeyle karşışında duran kızı kafasını sallayarak onayladı. Ayağa kalkarak ona temiz havlu verdikten sonra Jennie bamyoya, Taehyung da salona gelip yine koltuğ oturdu. Hoseok çok titizdi Jennie gibi. Ne zaman buraya gelse az çok temizlik yapardı ama asla bu kadar temiz olmamıştı son 3 yıldır. Buruk gülümseme eşliğinde evini inceledi. Taehyung da çok pasaklı değildi ama Sofia'dan sonra boşvermişlik moodundaydı.
"Teşekkür ederim." Saçlarını havluya büküp Taehyung'un yanına oturdu Jennie.
"Namjoon için de bile olsa yardım ettin."
"Sen salonda uyuyacaksın, yani burada. Sana temiz çarşaf yorgan vereyim." Teşekkürüne cevap vermediği için içinden ona sövüyordu Jennie ama ona yardım ettiği için bir şey dememişti.
"Yarın beni uyandırmadan gidersen iyi olur."
"Taehyungshi?" Odasına adımlarken ona seslenen kızla tekrar ona taraf çevirdi bedenini.
"Sanırım.. arkadaş oluyoruz hm?" Alaycı ifadeyle sırıtarak ona yaklaştı Taehyung.
"Arkadaş mı? Cidden bu arkadaş olma merakı nedir sende? Yoksa bana aşık mı oldun?" Jennie duyduklarıyla şaşırmıştı. Sadece aralarındaki anlamsız buzların erdiğini sanmıştı.
"Sen ne saç-"
"Az önce de dediğin gibi sadece Namjoom hyung için sana katlanıyorum. Yoksa o yüzüne bile bakmam, soğukta ölmen de umrumda olmazdı. Bir daha bana çok fazla gerekmediği zamanlar dışında yaklaşma ve konuşma. Uyu şimdi." diyerek tekrar adımladı odasına doğru.
"Bana olan nefretinin sebebi ne?" Jennie'nin istemeden gözleri dolmuştu.
"Doktor olman en büyük sebep." odasına giren Taehyung'la birlikte Jennie koltuğa oturarak sessizce ağlamaya başladı. Aslında asla saçma şeylere duygusallaşıp ağlayan tip değildi ama bir anda bu şekilde kendisine nefret söylemlerinde bulunan birine karşı kalbi kırılmıştı.
Kim Taehyung gerçekten duygusuz biriydi.
🍬
"Evet Namjoon iyiyim. Şimdi hastaneye geldim. Eşyalarımı odama yerleştireceğim ve tanışacağım insanlar olacaktır. Biliyorsun severim yeni insanları." Jennie taksiciye parayı verip arabadan indi ve karşısındaki kocaman binaya bakarak heyecanı daha da arttı. Çalışmak onun için her şeydi. Hayat kurtarmayı seviyordu.
"O zaman bol şans Doktor Kim!" Namjoon'un sözüyle gülümseyen kız bir kaç şey daha söyleyip kapatmıştı telefonunu. Dün gece Taehyung'un da dediği gibi onu uyandırmadan evden çıkmıştı sabahın ilk saatlerinde. Bu gün elektrik işini mutlaka halletmeliydi. Bir daha o serseriyle muhattap olmak istemiyordu. 'Önyargılı pislik' dedi içinden hastaneye girerken.
"Bu kız yeni gelen cerrah mı?"
"Oh shit! Çok güzel!"
Jennie duyduğu iltifatlarla kızarmıştı. Şimdiden güzelliği hastanede konuşulmaya başlamıştı. Odasına girerek önceden gelen eşyalarını yerleştirdi Jennie. Bir kaç saati burada geçmişti. Susadığını hissettiktem sonra lobiye giderek kahve aldı. Oradaki masalardan birine oturup telefonuyla ilgilenirken karşısında oturan sarışın güzel kadınla telefonundaki bakışlarını kaldırdı.
"Kim Jennie?" Kız onun ismini doğrulamak adına söylemişti.
"Evet benim." Aldığı cevapdan memnun olan kız rahat şekilde oturdu.
"Ah isminizi duydum ve bu yüzden geldim. Uzun zamandır sizi bekliyorduk. Yeni doktorumuz Kim Jennie. Bende Park Chaeyoung. Ama Rosé de diyebilirsiniz." Karşısıdaki kız hem çok sevimli hem de çok çekiciydi. Nasıl olur da aynı anda ikisine sahipti.
"Memnun oldum Rosé lütfen sen de bana Sadece Jennie ya da Jen diye seslen."
"Tamam! Buna sevindim. Buradaki insanlarla tanıştın mı? Hepsi seni merak ediyor." Etrafına göz gezdiren Jennie her kesin ona baktığını görmüştü.
"İnsanlar böyledir işte yeni olan her şeyi, her kesi merak ederler. İlk başta beni de böyle izlediler ilk 1 hafta. Hadi gel gidip benim arkadaşlarımla tanış."
Onunla beraber masadan kalkıp giderken sevinmişti Jennie, şimdiden bir arkadaş bulması iyi olmuştu.
🍬
•JenSé severim🤤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝔹𝕖𝕟𝕚 𝔸𝕤̧𝕜𝕒 𝕚𝕟𝕒𝕟𝕕ı𝕣 ✔︎ 𝕋𝕒𝕖𝕟𝕟𝕚𝕖❦︎
Fanfiction𝑺𝒂𝒏𝜾𝒓𝜾𝒎 𝒆𝒏 𝒛𝒐𝒓𝒖 𝒅𝒂 𝒃𝒖𝒚𝒅𝒖... 𝑲𝒆𝒏𝒅𝒊𝒎 𝒃𝒊𝒍𝒆 𝒔𝒆𝒗𝒎𝒆𝒛𝒌𝒆𝒏... 𝑺𝒆𝒏𝒅𝒆𝒏 𝒃𝒆𝒏𝒊 𝒔𝒆𝒗𝒎𝒆𝒏𝒊 𝒃𝒆𝒌𝒍𝒆𝒎𝒆𝒎... ♥︎𝑱𝒆𝒏𝒏𝒊𝒆𝑨𝒏𝒅𝑻𝒂𝒆𝒉𝒚𝒖𝒏𝒈♥︎