Η Δρόσω κάθεται μπροστά από το τζάκι, και με το που βλέπει την Ελένη να βγαίνει από το δωμάτιο, την φωνάζει να πάει κοντά της.
Δ - Λενιώ! Έλα σε παρακαλώ!
Η Ελένη υπακούει και κάθεται στο σκαμπό δίπλα της
Δ - Αφήσαμε μία συζήτηση στη μέση! Περιμένω κάποιες απαντήσεις!
Ε - Τι θες να σου πω; Τίποτα δεν έγινε!
Δ - Και από το τίποτα, ο Λάμπρος έχει ένα τραύμα από μαχαίρι κι εσύ τρέμεις σαν το ψάρι;
Ε - Εγώ τρέμω γιατί τρόμαξα. Δεν είναι λίγο αυτό που έπαθε.
Δ - Και ο Λάμπρος πως μαχαιρώθηκε;
Ε - Κανείς δεν τον μαχαίρωσε.
Δ - Έτσι θες να το πάμε; Νομίζεις πως είμαι ακόμα κοριτσάκι που μπορείς να του λες ψέματα; Ας είναι! Με το γινάτι θα μείνεις! Αλλά με το να μου λες ψέματα δεν θα τα καταφέρουμε.
Ε - Ήταν εδώ! Και ο Λάμπρος τον είδε. Είδε τα πάντα.
Δ - Τι σου έκανε;
Ε - Νόμιζα πως αν δεν μιλούσα γι' αυτά θα τα έσβηνα για πάντα από το μυαλό μου, αλλά η κυρά Δέσπω είχε δίκιο. Όταν κάτι κολλήσει στο πετσί σου είσαι ανόητος να πιστεύεις πως θα το ξεπλύνεις με νερό.
Δ - Ελένη πες μου τι σου έκανε!
Ε - Με βίασε! Και δεν ήταν η πρώτη φορά. 6 χρόνια δεν υπήρχε διέξοδος για μένα! Έχανα τη μάχη κάθε φορά.
YOU ARE READING
Αν ερχόταν νωρίτερα...
FanfictionΤο κείμενο αποτελεί μια διαφορετική εξέλιξη για μια ήδη υπάρχουσα σκηνή. Τι θα γινόταν αν ο Λάμπρος έβρισκε τον Βοσκαρη στο σπίτι της Ελένης, παραμονή Πρωτοχρονιάς, όταν είχε πάει να τη βιάσει ξανά? Πως θα αντιδράσει ο Λάμπρος βλέποντας τους χειρότ...