Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
――――――
Son vuruş.
Ellerim karşımdaki boksörün yakasından ayrıldığı gibi ağızlığımı tükürürcesine yere savurmuş, galibiyetin getirisiyle gülümsemiştim.
Kulaklarıma Jeon tezahüratları dolarken hakem sağ elimi havaya kaldırıp kazandığımı belli edercesine birkaç kere sallamış ve tüm izleyicilerin coşkuyla ayağa kalkıp çığlık çığlığa bağırmalarına şahit olmamı sağlamıştı.
Round başladığından beri gözüm yalnızca rakibimde olduğu için diğer tüm dış etkenlerden sıyrılmam kaçınılmazdı, bu nedenle buradaki herkesin sikik bir deli gibi kudurduklarını yeni yeni fark ediyordum. Seviyordum bu kaçıkları, daima arkamda veya yanımda beni sıyırmış gibi destekler ve ellerinden geleni ardlarına koymazlardı hatta her şeyi dibine kadar zorlarlardı. Onlara yalnızca hayran demek aşağılık biri yapardı beni, her ne kadar hepsi kan ve güç denilince ayakta boşalacak kadar libidoları tavan yapmış birileri olsa da yeri geldiğinde birlik ve beraberlik ne demek bilirler, sevgilerini göstermekten, oldukça şirin babyboy/babygirl olmaktan çekinmezlerdi.
Çoğunluğu erkekti lakin gün geçtikçe ringin etrafını dolduranlar yalnızca testesteronlardan ibaret olmamıştı, metrelerce öteden kadın parfümü kokusunu -ki benim has kaçıklarımın erkeksi, afrodizyak kokularından başka sarılmayı çokça sevdiğim feminen oğullarımın kullandığı tatlı kokuları net bildiğim için, kadınlarınkini anında anlamıştım- almaya başlamış, gözlerimi üzerlerinde gezdirdiğimde ise dekolteyi bedenlerinde kullanmayı iyi bilen olgun kadınların olduğunu görmüştüm.
Birçoğuyla tanışmıştım, her maçıma gelenlerin geneli Brezilya'nın önde gelen tanınmış ünlüleri ya da zengin kesimlerindendi, diğerleri ise, ara ara gelenler ya da sosyal medyadan destekleyenler, benim küçük öğrencilerimdi. Derslerini ve sınavlarını aksatmamaları adına maçlarımı onlara göre ayarlıyor, bazen grup grup buluşuyor, bir abi, bir arkadaş gibi dertlerini dinleyip keyifli vakitler geçiriyorduk.
Hayranlarımın hayır kaçıklarımın, her türlü insanlardan oluşmasına bayılıyordum. İnsanı yalnızca insan olduğu için kabul ediyorduk, tercihlerimize, yönelimlerimize, dinlerimize, ten rengimize saygımız sonsuzdu; faşizm ve homofobiklik yoktu. Kimse birbirinin arkasından bu dünyadaki en adi, en ırkçı şahısların göt deliği kadar büyük bir kuyu kazmıyordu, küfürler havada uçuşuyordu fakat hiçbiri gerçek anlamda değildi ve kimin eli kimin cebinde durumu yoktu, bir aile gibiydik.
Çokça tanınan bir boksör olsam da gazetelere manşet olan, başarımın yanı sıra kaçıklarımla olan ilişkimdi. Rahat, çabuk kaynaşan, çekinmeyen bir adamdım. Kimseden üstünlüğüm yoktu, eşittim, insanlıkla aynı ufuk çizgisinde yer alıyordum, burnum havada değildi, sıradan bir varlıktım.
