ABİLERİM Mİ !?

2.Bölüm

Sessizce arabaya bindik kimseden ses çıkmıyordu bu benim için iyiydi şuan konuşacak halde değildim zaten bir süre konuşmadan düşünmek kafamı toplamak istiyordum. Camdan dışarı bakarken yollar ağaçla bir film şeridi gibi gözümün önünden hızlıca geçiyordu keşke zaman ben küçükken de bu kadar hızlı geçseydi ama acı günlerim hep yavaş geçti araba büyük bir villanın önünde durdu ev o kadar güzeldi ki insani dış görüntüsüyle adeta büyülüyordu hep birlikte arabadan indik " hadi anka içeri girelim " dedi ahu hanım yavaşça başımı sallayıp arkalarından ilerledim. Kapıyı orta yaşlarda bir kadın açtı " hoşgeldiniz küçük hanım evinize" hanım mı ben mi daha önce kimse bana hanım dememişti bir an şok oldum ne diyeceğimi bilemeden hafif gülümsedim hep birlikte salona doğru ilerledik salon siyah beyaz ve gri tonlarından oluşuyordu çok güzel dekore edilmişti tekli koltuklardan birine oturdum karşıma ahu hanım ve onur bey oturdu " ankacım bize hemen alış diyemem ama en azından dene olur mu güzel kızım" kızım bu kelime o kadar güzel çıkmıştı ki ağzından "tabiki denerim onur bey " biraz bozulmuştu bey dememe ama napabilirdim ki baba benim için çok özeldi yıllarca babam sandığım herif beni baba kelimesinden soğutmuştu " kızım birazdan abilerin ve ikizin eve gelirler sana karşı sert veya kötü davranirlarsa kusura bakma olurmu aylayla pek anlaşamazlardi" ikiz mi benim gibi bir varlığın ikizi mi vardı dünya bunu kaldiramaz " benim ikizim mi var " ahu hanım gülümsedi " evet doruk birazdan görürsün" demeye kalmadı solonun kapısından içeri bir varlık girdi sonra arkasından bidaha bidaha bunlar ne zaman bitecek yahu salona 5 tane erkek girince gözlerim fal taşı gibi açıldı bir onlara baktım bir ahu hanıma bu kadın 6 tane çocuk doğurmuş olamaz fiziği benden de iyidi " hoşgeldiniz oğlum sizi ankayla tanıştırayım kardeşinizle" mavi gözlü sert yapılı kas torbası anında ahu hanıma bakarak konuştu " kardeş mi anne kaç yıllık kardeşlerimle niye tanışayım" dedi bian bozulmadım değil ama umrumda değillerdi sonuçta boynuma atamalarını beklemiyordum hem ben bir tane abiyle baş edemiyorum 4 abi ve ikizle hiç işim olmaz Allah korusun yahu. Ahu hanım sinirle oğluna baktı " koray o nasıl söz oğlum kardeşin o senin" annesine dönerek " o kız benim kardeşim falan değil annee " ayy aman bem sana bayılıyorum sanki portakal kafa " annene bağırma koray o senin hatta sizin kardeşiniz " ah onur beycim boşa çenenizi yoruyorsunuz bu mankafalar anlamaz diğer esmer çocuk lafa girdi " baba bu kız için abime bağırma " bu kız mı " pardonda bu kız sensin benim bir adım var ikide bir kardeşim değil falan filan siz hayırdır ya ben size sanki bayılıyorum " sinirle ahu hanıma döndüm " ben nerde yatacağım " ahu hanım gözü dolu bir şekilde " gel kızım götüreyim seni odana" hepsine tek tek bir bakış atıp ahu hanımı takip ettim portakal kafanın yanından geçerken omzuna vurdum ve yürüdüm zafer sırıtışımı yapıp merdivenlerden çıkmaya başladım iç sesim "ohaa kızım taş bir varlığa omuz attın " haah bende nerde kaldı bu maydonoz diyordum " maydonoz falan masal kuşu olmuyo kaç yıldır içindeyim biraz saygı lütfen" ahh yazık keşke olmasan ismimi duymamla ahu hanima döndüm "burası senin odan henüz düzenlemedik ama kendin istediğin gibi yaparsın kızım " başımı sallayıp içeri girdim çok ferah bir odaydı beyaz ve kahve tonlarındaydı ama benim tarzim değildi "sen dinlen kızım kafanı topla biraz " ahu hanima bakip " teşekkür ederim ahu hanim " özlem dolu gözleriyle bakıp gitti . Yatağa sırt üstü yatıp gözlerimi yumdum ve olanları düşünmeye başladım...