ZAAF

Ayrılık

Kız istanbula gittikten sonra erkek özlem ile yanıp tutuşuyordu evlilik hep aklindaydi  zamana ihtiyaçları var di sadece gün geçtikçe özlem artar oldu hasret büyüdü. Erkeğin annesi ameliyat olucaktı ve o durumları için koşuşturuyolardi ailesi ile birlikte . Kız hasret ile ileriyi düşünerek bu ilişkinin sonu mesafeler olucağını ve istanbulu bırakıp malatyada yaşayamicagini söyledi erkek sürekli olurunu bulacağını söylüyordu günler böyle sürdü ve erkek o kadar çok seviyordu ki onun üzülmesi zulüm du onun için sevdiği kadının mutluluğu için sevdasindan vazgeçecek kadar kendinin yanacağını bilip kül olucağını biliyordu ancak kızın mutluluğu daha önemliydi herşey den.  Ve Can yücel diyor ya " gitmek gerekir bazen fazla yormadan çok bıktırmadan .Eğer vakti ise ardına dönüp bakmadan. " bu sözün üstüne söylene bilecek en uygun şeyi oğuz atay 'ın satırlarında buldum " gitmek çözüm değil de insan kaçmanın başka türlüsünü bilmiyor ki aslında.  Insan sevdiği için sevdasindan vazgeriyorsa eğer insan kendinden geleceğinden mutluluğundan benliğinden vazgeçiyor demektir . Ve ayrıldılar kız onun pes ettiğini düşünecekti vazgeçtiğini ancak erkek onun mutluluğu için iki çift göz yaşına bütün geleceğinden vazgeçti sevdası için kızdan vazgeçti . Vazgeçmek en ağır tarafını bütün omuzuna attı ve ömür boyunca çekecekti...