timboektoe

Part 2

Prov Jules

Het is al schemerig als Jules met Frodo door het dorp loopt. Het ziet er gezellig uit, alle etalages staan in teken van Kerstmis. Vroeger rook het dagen voor Kerstmis al heerlijk bij hun thuis. Zijn moeder hield ervan iets heel speciaals te maken. Vorige week heeft Jules een kerstboom gekregen van Pierre. 'Wij gaan de boom samen optuigen.' Zijn vader beloofde het elke dag, maar hij was steeds te dronken. Gisteren heeft Jules de boom maar in zijn eentje opgetuigd. Hij loopt expres langs het café en kijkt naar binnen. Ja hoor, daar zit zijn vader. Zo te zien heeft hij weer aardig wat op. Daar gaan we weer, denkt Jules als hij naar binnen stapt. Hij haat het zijn vader zo te zien. Hoe vaak heeft hij Jules al beloofd om er mee te stoppen? Een halfjaar geleden zei zijn vader hat ook. 'Ik zweer je dat ik geen druppel meer drink, nooit meer.' Jules trapte er nog in ook. Een tijdlang dacht hij dat het goed ging. Na schooltijd ging hij meteen naar huis om te helpen in de antiekwinkel. En om erop te letten dat hij niet dronk. Hij had maar één doel: zijn vader moest weer de zorgzame vader worden die hij vroeger was, toen zijn moeder nog leefde. We redden het, dacht Jules. Tot hij argwaan kreeg omdat hij op een nacht zijn vader in de kelder hoorde rommelen. Nee, dacht hij, het is niet zo, het mag niet...... Maar toen hij beneden kwam trof hij zijn vader aan met een fles whisky aan zijn mond. Jules weet ook wel dat zijn vader wil stoppen met drinken. Ze hebben er zo hard voor geknokt,  maar het is niet gelukt en hij weet ook dat het nooit meer zal lukken zonder hulp. Een afkickkliniek, dat is de enige optie, maar dat wil zijn vader niet.

'Dag Jules,' zegt de vrouw achter de bar. 'Neem hem maar weer mee. Je hebt genoeg gehad, Hè Jean? Ik zeg net tegen je vader: van mij krijg je niets meer.' Je zou hem helemaal nooit iets moeten geven, denkt Jules. 'Wacht maar, Pa.' Als zijn vader van de barkruk wil opstaan,  schiet  Jules te hulp. 'Ik kan best lopen, hoor,' zegt Jean als Jules hem vastpakt. 'Natuurlijk kun je lopen,' zegt de vrouw achter de bar. 'Toch gezellig, dat je zoon je een arm geeft. Ik wou dat ik zo'n lieve zoon had.' Ze geeft Jules een knipoog. Als ze buiten lopen begint zijn vader te zingen. Dit vindt Jules het allerergste, dat gênante gelal. Maar het heeft geen zin om er iets van te zeggen, dat heeft hij al eens gedaan en dan begint zijn vader alleen nog maar harder te zingen. Jules heeft het gevoel dat iedereen hen nakijkt. Als hij maar niemand van school tegenkomt. Voor zijn gevoel duurt het uren voordat ze thuis zijn, terwijl zijn vaders stamkroeg maar een paar straten van zijn huis vandaan is. Hij maakt de voordeur open. In de gang laat hij zijn vader los. Hoofdschuddend volgt hij zijn vader die zwalkend de kamer in . Frodo huppelt achter hem aan. Jean loopt naar de bank. Hij wankelt, verliest zijn evenwicht en valt tegen de kerstboom aan. Jules probeert hem nog vast te pakken, maar de piek ligt al op de grond. Hij ziet dat er nog veel meer scherven op de grond liggen. Frodo wil eraan snuffelen, maar Jules grijpt hem vast aan zijn halsband. 'Frodo wacht, ik wil niet dat er een scherf in je poot komt.' 'Scherven brengen geluk,' klinkt het lallend vanaf de bank. Jules reageert er niet op en raapt voorzichtig het glas op. Er zijn meet ballen kapot dan Hij dacht. 'Papa.... je maakt alles kapot. Die kerstballen zijn van mama geweest.' Gelukkig, zijn moeder lieverlingsbal is nog heel. Maar als hij hem omdraait ziet hij dat er een barst in zit. Jules houdt de kapotte bal omhoog. 'Deze vond ze altijd zo mooi.' 'Ja, die vond ze mooi.....' Het lijkt wel of Jean in één klap nuchter is. Hij staat bruusk op en loopt de keuken in. 'Hoe staat het met het eten? Ik heb trek.' Dat had je eerder moeten bedenken, denk Jules. Je hebt al ons huishoudgeld opgezopen. Zelf is hij ook blut, anders had hij wel eten gekocht. Hij hoort zijn vader in de keuken de laden opentrekken. Pech pa, ik heb vanmiddag al gekeken, er is echt niets in huis. Jules heeft vanmiddag expres een boterham met worst overgehouden toen hij bij Pierre at, maar die is voor hem en Frodo. 'Waarom is er geen eten in huis?' Jean kijkt naar Jules. 'Een jongen als jij moet toch fatsoenlijk eten. Je bent in de groei....' Hij pakt een halfvolle fles wijn van het aanrecht en rukt de kurk eraf. Welja, neem er nog een. Jules kan het niet aanzien. Het liefste zou hij de fles uit zijn vaders handen rukken en boven de gootsteen houden, maar hij wil niet dat zijn vader razend wordt. Hij wendt zijn gezicht af en gooit de scherven in de vuilnisbak.