timboektoe

Part 5

Point Annabel

Ik zie Isa staan, en probeer haar aandacht te trekken, maar ze kijkt niet. Wat staat ze.daar nou zielig in een hoekje? Maar dan ziet ze Justin met Madelon dansen. Nu snap ze waarom haar vriendin er zo ongelukkig uitziet. Zelf baalt ze er ook van. Zij heeft juist tegen Isa gezegt dat Justin ook op haar was. Dat dacht ze ook. Balen voor Isa, maar ook voor haarzelf. Ze heeft zich op het schoolfeest verheugd. Als Isa de hele avond chagrijnig blijft, is er voor haar ook niets aan. Isa heeft niet eens in de gaten dat ik naast haar sta, pas als ik haar hand vastpak. Isa legt haar hoofd even op mijn schouder. 'Het is maar goed dat hij een vriendin heeft." Wat is dat nou weer voor onzin, denk ik. 'Zo ziet het eruit..... O Annabel, ik overleef hey niet.' 'Doe je niet een beetje dramatisch?' 'Ik zie hem nooit meer, en jou ook niet.' 'Wat? Waar heb je het over?' 'We gaan verhuizen.' Zegt Isa en ze rent naar buiten. Ze wil er achteraan gaan, maar als ze bij de deur is hoort ze dat de groep van Kars gaat beginnen.  Wat moet ik nou? Ze kan haar vriendin toch niet alleen laten? Maar ze heeft zich zo verheugd op Kars zijn optreden, dat ze voor geen prijs wil missen. Ze draait zich pijnloos om en loopt in de richting van het podium. Ze denkt nergens maar aan, behalve aan Kars. Ze gaat vooraan staan, zodat ze hem goed kan zien. Als Kars, Romeo en Stef opkomen, begint iedereen te Juichen. Wat is het toch een hulk, denkt Annabel als Kars cool de zaal in kijkt. Moet je hem nou zien staan tussen zijn twee vrienden. Iedereen klapt als de muziek start en de groep begint te dansen, maar Annabel heeft alleen maar oog voor Kars

Point Isa

Terwijl de aula bijna wordt afgebroken door het gillende publiek staat Isa rillend in haar jurkje in de kou. Ze probeert haar tranen weg te slikken. Ze wil pas terug als ze rustig is. Justin maar haar zo niet zien. Lekker sexy, dit gejank. Jongens haten het als een meisje huilt, dat weet ze van Kars. Daar heb je Annabel, denk Isa als de deur open gaat. Ze schrikt als ze ziet dat het Justin is. Wat moet die nou hier? Ze wil haar gezicht verbergen, maar het is te laat, hij heeft haar al gezien en komt naast haar staan. 'Je huilt.' Shit, dit is precies wat ze niet wilde. 'Niet waar,' liegt Isa glashard. 'En wat is dit dan?' Justin veegt een traan bij haar oog weg. 'Dat komt door de kou.' Justin trekt zijn jasje uit en legt het over haar schouders. Zie je wel, je bent veel te lief, denk ze. En ik kan nooit verkering met je krijgen, want ik ga weg. Nu kan ze haar tranen echt niet meer stoppen. "Dank je," snotter ik. "Ik zou juist indruk op je moeten maken en in de plaats daarvan sta ik hier een beetje te janken." "Het is oké." "Het is niet oké, mijn ouders gooien het roer om Ken je dat tv-programma? Dat mensen ineens naar het buitenland vertrekken en in the middle of nowhere gaan wonen?" "Lachen," grinnikt Justin. "Die mensen denken dat ze gelukkig worden, maar wat je niet ziet is dat ze het nooit hadden moeten doen." "Juist. Mijn ouders hebben een camping gekocht in een of achterlijk dorp in Frankrijk." "Een camping? Gaaf zeg, wij kamperen elk jaar in Frankrijk" Justin is super enthousiast. "Waar?" "Geen vaste plek, waar we uitkomen. Misschien kom ik je wel een keer tegen." "Dat zou wel heel toevallig zijn." Justin trekt Isa aan zijn colbertje dichter naar zich toe. "Kom eens hier, nu heb ik het koud." Hij steekt zijn armen onder zijn jasje, slaat zijn armen om Isa heen en kijkt haar aan. "Wanneer gaan jullie?" "Meteen na de kerstvakantie, ik kan niet eens afscheid nemen." "Wel van mij...." Justin buigt zich naar haat toe en kust haar zacht op de mond.