Yarasından Öptüğüm | Texting

On Beş

Adam sertçe kızını mezara doğru fırlatırken, Alara dengesini sağlayamadığı için mezarın yanına sertçe düştü. Acı dolu bir inleme dudaklarından firar etti.

"Bak eserine!" diye bağırdı adam öfkeyle. "Orada yatması gereken sendin!"

Alara, başında bağıran adamı duymak yerine mezara baktı. Beyaz mermerin üzerinde yazan isimin bütün harfleri kalbine bir bir batarken gözleri doldu. Kız kardeşi, onun yüzünden o mezarda yatıyordu.

Öfkeyle ona bakan ailesini umursamadan toprağa dokundu. "Özür dilerim, Dilara."

Parmakları toprağa gömülürken yanakları ıslanmaya başlamıştı.

"Keşke seni evde yalnız bırakmasaydım." dedi burnunu çekerken. "Ama canın çektiği için sana dondurma alacaktım."

"Çek elini!" diyerek kolundan tuttu annesi.

Alara sertçe kolunu ondan kurtararak sert bakışlarını onlara çevirdi. "O benim kardeşim!"

"Sen onun katilisin!" diye bağırdı annesi suratına doğru.

"Ben öldürmedim." diye fısıldadı Alara. "Onu ben öldürmedim." Sicim gibi akan gözyaşlarını silerken yalvarırcasına annesine baktı.

"Katil!" dedi babası da. "Keşke sen ölseydin."

Alara, ağlamaktan konuşamayacak hale gelirken tekrardan mezara baktı.

Hıçkırıkları arasında, "Beni affet kardeşim." dedi.

"Affetmeyecek!" diye atladı annesi tekrardan ama Alara duymadı.

"Seni çok seviyorum, Dilara. Keşke senin yerinde ben olsaydım, o zaman ailem beni severdi." Dudaklarında acı bir tebessüm yer edindi.

"Siktir git lan!" diyen babasıyla bakışları ona kaydı. "İstemiyoruz seni! Cem'e de bir şey yaparsın."

Alara sarsılarak babasına baktı. Sonra bakışları yere sinmiş kardeşine kaydı, ağlamaktan kızarmış gözleri ablasına odaklanmıştı.

O an, Alara kendisini boş verdi. Sadece kardeşini düşündü ve usulca başını salladı.

"Onu ben öldürmedim." dedi sessizce. "Isıtıcının fişini çekmeyen sendin." dedi babasına doğru. "Senin ihmalsizliğin evladının canını aldı, benim ise ruhumu."

Babasının bir şey demesine izin vermeden neredeyse koşar adımlarla mezarlıktan çıkarken nereye gideceğini bilmeden öylece koştu.