Promise

5

Tam dudaklarını bir araya getirecekken*

"!..HA"

Uyanır. Nefes nefese kalır.

"Rüya mıydı?! NE?!"

"Şaka mı bu...?..."

.

Cik* cik*

Kuroo: "Bir okul sabahı daha. Mezuniyetime iki gün kaldı."

.

Kuroo: "Her şekilde kenma'yı görmek zorundayım, ama..."

"...dün olanlar nedeniyle yüzume bile bakmaz ki-"

"Günaydın kuro, beni uyandırmana gerekmiyor ben kendim okula giderim görüşürüz" der ve hızla uzaklaşır.

Ama... sadece iki gün kala gerçekten ikiside böyle mi davranmalıdırlar ? ..........

.

Okul çıkışı:

Kenma arkasına bile bakmadan hızla okulun dışına çıkar.

"KYANMA BEKLE!"

"HAYIR"

"AMA LÜTFEN-"

"NEDEN"

"...?"

İkiside durur.

Kenma başını istemeden hafif öne eğmiştir. Kuroo yavaşça yanına yaklaşır ve elini omzuna koymak, sonrada sarılmak için harekete geçer ama aniden:

"NEDEN ANLAMIYORSUN?"

"Kenma-"

"APTAL! BAKA! HİÇBİRŞEY ANLAMIYORSUN DEĞİL Mİ? SEVDİĞİN BİRİNİN ELİNDEN GİTMESİ NASIL BİR HİS BİLİYOR MUSUN?" 

"K-"

 "..SEVDİĞİN KİŞİNİN SENİ AYNI ŞEKİLDE GÖRMEMESİ NASIL HİSSETTİRİR HABERİN VAR MI SENİN!"

"KEN-ma"

Burnunu çeker ve acıklı bir sesle:

"...-s-..en..sana aşıkken senin bana aşık olmaman nasıl bir şey anlayabilir misi-" 

Kenma bitiremeden.. Kafasından tutarak kendine çeker.

Dudaklarını örter.

Kenma bunları söylerken, sevdiğinin kalbinin parçalanmasına dayanamaz, ve gözlerinden yaşlar süzülür.

 "!...N-ne? Kenma?!"

Bu söz kuroo'yu o kadar derinden yakalar ki. Senelerce aşık olduğu..kenma, ..onu..seviyor muymuş?!

"..."

Kuroo: "İlk defa...hiç tahmin etmezdim böyle birşey... sonunda... Gün batımına yakın bir zamanda, ruhları bir araya gelirler. Turuncu gökyüzünde sadece siyah yansımaları vardır, bir tablo gibi ama...gerçek. 

Kenma: "Bu gerçekten oluyor mu?"

"Kuro bu gerçek mi?..."

"...Seni seviyorum kenma...ben de seni seviyorum kyanma..."

"K-ku..ro-"

"KYANMAA!"